Het is al weer de hoogte tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van de gebeurtenissen van de afgelopen tijd in Sri Lanka.
Om meteen maar even met de school te beginnen: De Headmaster is niet de in de vorige update vermeldde Prabath geworden. Ondanks dat hij al had toegezegd in april te willen beginnen, heeft hij bij nader inzien toch zich weer terug getrokken omdat het Oostenrijkse bestuur van zijn huidige school hem verzocht heeft niet te vertrekken en te wachten tot zij eind maart een gesprek met hem hebben kunnen voeren hier in Sri Lanka.
Daar heeft hij nu voor gekozen en daardoor waren wij eigenlijk blij met een dode mus.
Dus maar weer andere kanalen aangeboord en inmiddels een zeer potentiële kandidaat gevonden. Zij werkt nu als lerares IT aan de universiteit van Peridenya in Kandy.
Haar echtgenoot is bezig met zijn PhD als medisch specialist en moet in Galle in het ziekenhuis gaan werken waardoor zij haar baan in Kandy niet kan aanhouden. Zij maakte een zeer goede, kordate indruk tijdens het eerste interview en wij hebben aan het Nederlandse bestuur voorgesteld haar aan te nemen ondanks de wat hoge salaris eisen. Het bestuur heeft daar positief op gereageerd en a.s. vrijdag gaan we haar weer spreken en een voorstel doen. Hopelijk lukt het ons haar in te lijven want de periode zonder headmaster heeft al lang genoeg geduurd en vraagt van coördinatoren en mijzelf veel extra inspanningen.
Op de advertentie voor lerares Engels hebben we nauwelijks serieuze reacties ontvangen dus hebben we alle mogelijkheden weer in de strijd gegooid via ons netwerk toch geschikte kandidaten te vinden. Helaas leverde dat niet zoveel op en dus nog maar eens een advertentie in 2 zondags kranten geplaatst. En jawel zo’n 15 reacties ontvangen met volgens de eerste indruk een aantal zeer goede kandidaten. Volgende week gaan we de eerste gesprekken aan en wij zijn ervan overtuigd dat we wel 1 goede kandidaat weten te selecteren.
Dus als alle stukjes op hun plek vallen, dan ziet het er voor de komende periode goed uit, en kunnen wij met een gerust hart 3 weken in mei naar Nederland komen.
Verder loopt alles best wel naar behoren op school. Nu zitten we al weer voor de examens en zijn we al weer druk geweest met het vullen van de volgende batch. Naar het zich laat aanzien gaat dat ook wel lukken. We hebben een bijzonder goed Open Dag gehad die met name goed geregisseerd was door de coördinatoren en met veel enthousiasme mede door de leraressen en studenten is ingevuld.
Als coördinator is Paul Berger gekomen die een viertal weken samen met Kai aan het werk is en die zich vooral heeft gestort op de financiële administratie. Daar was nog veel te winnen en naar het zich laat aanzien hebben we straks een prima administratie.
Kai heeft zich, naast het Engels lesgeven aan een groep voor gevorderden en de dagelijkse gang van zaken, vooral bezig gehouden met de technische kant van het project. Dus computers, elektra en zelfs het alarmsysteem zullen straks helemaal op en top operationeel zijn. Ook heeft hij een geweldig karwei geklaard, nl het in kaart brengen van het gebruik van de electriciteit op school. We kregen schandalig hoge rekeningen en dankzij zijn technisch inzicht hebben we de kosten enorm terug kunnen brengen.
Ook een nieuwe website van de school is in de maak waarvan wij, als deze in de lucht gaat, nog wel een link zullen sturen.
Wat betreft de lokale bestuursperikelen met Sam Stembo (zie vorige nieuwsbrief) kunnen we melden dat hij weer terug is in het kamp. Na eindeloos veel geduld en het blijven volhouden om met zijn directeur in kontakt te komen, zijn we weer on speaking terms en heeft Sam de positie van Director weer aanvaard.
Daarnaast hebben we toch ook nog Lasantha Pieries, de broer van Mohini, in de Board of Directors opgenomen zodat we voldoende Directors lokaal beschikbaar hebben om beslissingen te kunnen nemen.
Onze verwachtingen van de mogelijke bijdrage van hem zijn groot en in de eerste bestuursvergadering die wij vorige week gehad hebben is dat ook al wel gebleken. Hij is een zeer geïnteresseerde en intelligente man die bereid is om ons alle support te geven die nodig is om van de school een top project te maken waar iedereen in Sri Lanka trots op zou kunnen zijn. Ook zal hij ons kunnen helpen met de registratie van het project als Non Governmental Organisation. Een absolute must in Sri Lanka. We zullen jullie de details besparen over hoe stroef deze procedure tot nu toe is verlopen, maar na weken van bezoeken aan ministeries en uitgebreide briefwisselingen, staan we nu nog net zover als maanden geleden het geval was.
Via Jikkemien, een van de Dutch Board leden, zijn we in contact gekomen met KPMG in Sri Lanka. Zij willen ons ook helpen met het vinden van geschikte kandidaten voor onze vacatures en daarnaast ook met het leggen van contacten met bedrijven ivm banen voor onze studenten. Daarnaast kunnen zij op ons verzoek misschien ook optreden als onze accountant. want onze boekhouding moet volgens de Sri Lankaanse wetgeving gecontroleerd worden.
De eerste ontmoeting met hen afgelopen week in Colombo was een zeer aangename waar ze met name naar het verhaal over de school en ook de projecten van Yvonne hebben geluisterd.
Afgelopen zaterdag weer een leuke sollicitatie training gegeven waarin Paul, Kai en ik als trainer zijn opgetreden voor 10 studentes. Zij vinden het zo interessant dat zij aanstaande zaterdag een vervolg willen en dan met name oefenen van sollicitatie gesprekken.
Hoewel zich 25 studenten hadden ingeschreven waren alleen de dames op komen draven.
Dit had een duidelijke oorzaak. Alle jongens waren in plaats van naar onze training te komen naar de Galbada school gegaan waar zij aan het gezamenlijke project van Lideke Wery Educational Institute en Care 4 Sri Lanka om het computerlokaal en de apparatuur op te knappen aan de slag zijn gegaan. Zij hebben het nieuwe plafond afgemaakt en de plastic gordijnen op gehangen die moeten voorkomen dat de regen het lokaal binnen waait.
Kai heeft de computers gecontroleerd die naast dat de meeste snoeren opgegeten waren door de ratten, allen niet meer functioneerden. Het zal hem waarschijnlijk niet meer lukken om alles weer aan de praat te krijgen daar hij eind deze week al weer naar Nederland vertrekt..
Dus als er nog lezers zijn die aan gebruikte, maar nog wel goed functionerende computers kunnen komen dan houden wij ons enorm aanbevolen!
Ook het komende bezoek van onze IT lerares aan Nederland in mei, die kan meekijken naar de Nederlandse wijze van IT lesgeven, is een buitenkans voor de persoonlijke ontwikkeling en ook de professionalisering van de school. Zij wordt in de gelegenheid gesteld om via PUM tegen beperkte kosten 2 weken naar Nederland te komen om onder begeleiding van Anneke Bal, die bij ons namens PUM is geweest, op het Media College in Amsterdam mee te kijken.
Dan als laatste over de school nog het heugelijke feit dat wij Ruth, een voormalig Teacher Trainer uit Engeland, die nog steeds in Sri Lanka is, hebben kunnen strikken om een aantal weken een paar dagen onze leraressen Engels heeft kunnen bijscholen. Een buitengewone kans om van haar expertise gebruik te kunnen maken en een fantastische gelegenheid om het niveau van de leraressen op te vijzelen.
Andere hoogte punten zijn deze periode geweest:
De komst van mijn broer Rob en zijn echtgenote Nicolette
De komst van mijn neef Erik en zijn echtgenote Bianca
De komst van Jos Nijenhuis van Orange Angels
Een heerlijk diner bij onze vriend Husni thuis
Een heerlijke boottrip met onze huisbaas Weera en zijn echtgenote Indrani
De opening van het eerste door Care 4 Sri Lanka gebouwde huis
De start van het tweede door Care 4 Sri Lanka gebouwde huis
De nieuwe keuken van Newton geopend
Het krantenartikel waarin wij prominent staan afgebeeld
De vele andere activiteiten van Yvonne
De arrestatie van Chief Monk in Kosgoda
Etc,Etc.
Dit alles zal terug te vinden zijn in het stuk dat Yvonne gaat schrijven.
Hopelijk voor velen tot ziens in Nederland in mei.
Het vraagt toch altijd weer enige voorbereiding en ook om er tijd voor vrij te maken om weer een nieuwsbrief te schrijven.
En ook omdat we weten dat de groep lezers/lezeressen zich nog steeds uitbreidt, proberen we het zo leesbaar mogelijk te houden.
Ron heeft jullie al op de hoogte gebracht van de diverse ontwikkelingen omtrent de school en ik wil daaraan toevoegen dat we heel blij zijn hoe het nu gaat, vooral als ik zie hoeveel moeite Ron doet om zoveel mogelijk goed geregeld te krijgen. Af en toe ben ik erbij als er een gesprek plaatsvindt met een bedrijf of 1 van de onderwijsinstellingen en luister dan met toenemende bewondering hoe hij zoveel gedaan weet te krijgen. Maar ook met de hulp en samenwerking met de Nederlandse studenten zijn we heel blij en is ook hun aanwezigheid van grote waarde.
En na het bezoek van Fabian en Erika maakten we ons op voor andere gasten, helaas waren er ook afzeggingen door de oorlogssituatie hier en toen merkten we ook hoe we ons op al die bezoeken hadden verheugd want hoewel we het begrepen, was de teleurstelling heel groot. Hopelijk komt er van uitstel geen afstel!
We hebben wel bezoek gehad van neef Erik en z’n vrouw Bianca, die een paar dagen bij ons kwamen logeren na het maken van een rondreis. Het was een leuke ontmoeting, ook omdat we nu tijd voor elkaar hadden, tijdens familiebijeenkomsten in Nederland spraken we elkaar altijd maar even. Ze kwamen ook zeker niet met lege handen; o.a. een koffer vol met (kinder) kleding en brachten nog een mooie donatie voor de stichting.
En zoals Ron al schreef hebben we ons eerste stenen huis aan het gezin met de 7 kinderen kunnen overhandigen, ook Saman, onze vriend uit Kosgoda heeft € 2000,- hieraan bijgedragen, anders had het nog veel langer geduurd.
Het was voor iedereen die erbij betrokken was een heel bijzondere gebeurtenis.
Bij aankomst kregen Saman en ik een bloemenslinger omgehangen en staken we als eersten de lichtjes van de olielamp aan (dit was al zo’n symbolische handeling; een lichtje aansteken!)
En wat was het mooi om de sleutel aan hen te overhandigen!
Toen we even later binnen stonden, stroomden de tranen langs de wangen van de man; “z’n droom om ooit met z’n gezin in een veilig huis te wonen was uitgekomen”, jullie kunnen je vast wel voorstellen hoe we daar eventjes bij elkaar stonden. Ik heb me ook zo goed gerealiseerd hoeveel hulp we van velen van jullie hierbij mochten ontvangen, ik heb de meesten al geschreven, maar nu ik het weer zo schrijf, ontroert het me opnieuw. Wat zou je die momenten graag willen delen met elkaar.We hebben ook voor elke slaapkamer een bed+matras+linnengoed kunnen geven en die werden ook met veel blijdschap in ontvangst genomen. De oudste zoon kreeg later een aantal vrienden op bezoek en je zag hoe trots hij het nieuwe huis en z’n kamer liet zien.
Blije moeder en kind met het nieuwe bed
Oude keuken en............
Dat zijn nog best hoge prijzen wat anders nooit door hen zelf betaald zou kunnen worden, in totaal kost dit huis met elektriciteit en bedden, €7000.- en hiervoor is een heel groot huis gebouwd (vanwege de 7 kinderen) van zeer goede kwaliteit! Weera, de aannemer en ook onze huisbaas, heeft z’n loon met 50% verlaagd omdat hij ook graag aan dit project een steentje wilde bijdragen., mooi hè?
Bij gebrek aan kinderwagens worden babies in een fietsmandje vervoerd
Het kartonnen "huis"
Inmiddels zijn we ook begonnen met het bouwen van een ander huis wat hier vlakbij ligt, dit huis is grotendeels “gebouwd” van opengevouwen kartonnen dozen. Hier woont een gezin met 3 kleine kinderen en vader heeft nauwelijks werk als dagloner
Als ze je eenmaal een beetje kennen..........
de keuken die aan de zijkant was aangebouwd, is inmiddels door de heftige regens van de laatste tijd, ingestort en nu moet er binnen gekookt worden.
Eerste steenlegging
Ik had natuurlijk lang niet genoeg geld om dit huis te kunnen betalen maar Weera, de aannemer, vond het dermate gevaarlijk voor dit gezin om nog maanden te moeten wachten, dat hij het geld, wat ik tekort kwam, wilde voorschieten!!
En ook dit gezin kan haast niet beseffen dat ze een nieuw en veilig huis krijgen.
Nu op dit moment wordt er met man en macht aan gewerkt om het op tijd voor het Singalese Nieuwjaar (13 en 14 april) te kunnen overhandigen en dat zou werkelijk geweldig zijn.
De eerste opbrengst van een van de moestuinen met een micro krediet opgezetEn afgelopen weekend heeft Jos met z’n partner Frank een bliksembezoek aan Sri Lanka gebracht, binnenkort worden er 4 huizen van zijn stichting opgeleverd voor gezinnen die wij geselecteerd hebben,
Na loting nieuwe buren van elkaar
en natuurlijk heb ik hen ook even naar “mijn” huis meegetroond! En hebben zij meteen aangeboden om ’t bedrag wat ik tekort kom voor ‘t laatstgenoemde huis + een armzalig lemen huisje er vlakbij, voor hun rekening te nemen waar ik natuurlijk ongelofelijk blij mee ben.
Bespreking met Jos en Frank over nieuw te bouwen huizen
Tevens hebben we ook een nieuwe keuken aan Newton, de kok en onderhoudsman van de school, kunnen geven. Zijn, aangebouwde, keuken stond op instorten dus hebben we deze familie ook weer blij kunnen maken.
We moesten hem in het begin wel afremmen; hij kwam met een bouwtekening waarvan de oppervlakte van de nieuwe keuken nog groter was dan z’n huidige huis, ook had hij flink wat wensen omtrent tegels op de vloer en op de wanden. Soms krijg je hier echt het idee dat de mensen denken dat we maar aan een boom hoeven te schudden of alle rupees vallen er zo uit.
Overhandiging van nieuwe keuken
De armoede is de laatste maanden flink toegenomen, mede door de oorlogssituatie maar ook door enorme prijsstijgingen van voedsel. De hele economie stagneert hierdoor; er wordt steeds minder werk uitbesteed waardoor vooral de dagloners hier de rekening gepresenteerd van krijgen. Het is zo schrijnend om dit te zien.
Laatst is Yunus, de Nobelprijswinnaar van de Vrede 2006, in Sri Lanka geweest en heeft een toespraak gehouden waarin hij o.a. stelde
. dat armoede niet door arme mensen is ingesteld maar door ’t gedrag van rijken is ontstaan,
. dat 94 % van het wereldinkomen naar 40 % van de wereldbevolking gaat en de resterende 6 % van het wereldinkomen naar 60 % van de wereldbevolking gaat.
Dus dankzij jullie donaties kunnen we het hier een klein beetje verbeteren. En ik weet dat er nog zoveel meer schrijnende plekken op de wereld zijn en dat het werk, wat we hier doen, maar een druppel op een gloeiende plaat is, maar voor de mensen die we met elkaar hier kunnen helpen is het geen druppel maar een zee vol van een beter leven!!
Eigenlijk zou ik nu willen stoppen met deze brief, want hier gaat het om, waarom we hier zijn.
Maar zoals Ron al schreef is er natuurlijk veel meer gebeurd.
We hebben inderdaad een etentje gehad bij Husni, een Moslim die we hebben leren kennen via het Mohammedaanse jongensweeshuis bij ons in de buurt. Helaas was z’n vrouw afwezig vanwege een sterfgeval, maar hebben we een paar leuke uurtjes met elkaar doorgebracht.
Kunnen jullie je voorstellen dat wij er zo blij mee zijn dat we hier een heel ander gevoel over de Islam hebben dan momenteel velen in Nederland ? En dat komt natuurlijk doordat wij hier heel andere ervaringen opdoen dan toen we nog in Ede woonden. Er is hier, voor zover wij weten, geen enkele vorm van extremisme en vieren we in dit land alle belangrijke feestdagen mee van het boeddhisme, hindoeïsme en van de christelijke kerk.
Inmiddels woonden we hier alweer een jaar in dit huis en hebben we op feestelijke wijze dit gevierd met onze huisbaas Weera en z’n vrouw Indrani, met een kopje thee bij een mooi hotel en een boottochtje op de Maduganga rivier te maken èn hebben we dit huis voor weer 1 jaar gehuurd, volgend jaar zien we wel weer verder.
Gezellig met elkaar genieten van de thee en de boottocht
In 1 van onze eerdere nieuwsbrieven hadden we verteld over de surpriseparty van Bert, een vriend en behandelend arts van Ron, hij werd 60 jaar en wij waren ook uitgenodigd.
Kregen we van de week toch tot onze grote verrassing een krantenartikel toegestuurd met de diverse gasten daarop afgebeeld en wij staan met naam en toenaam prominent in het midden (vast ook omdat wij de enige blanken waren, want de andere dames zagen er allemaal veel mooier uit in hun sari’s).Toch wel heel erg leuk!
Om het te kunnen zien kun je op internet het volgende adres invoeren.
www.thesundayleader.lk/20080309/IMAGES/fashion%20page.pdf
Dan nog het volgende: 2 weken geleden werden we gebeld door Saman waarin hij ons vertelde dat chief monk, uit Kosgoda, gearresteerd was en in het binnenland in de gevangenis zat!
Het blijkt dat hij met 8 anderen is opgepakt tijdens een nachtelijke opgraving van een schat bij een vervallen dagoba (een soort van tempel waar een relikwie van Boeddha in wordt bewaard, bijv. een haar, stukje bot e.d.) en waar in de vroegere tijden tijdens diverse koningsschappen ook andere juwelen werden toegevoegd. Ze waren in het zwart gekleed om anderen af te schrikken en niet op te vallen, maar een dorpsbewoner uit de buurt had hen gezien en de politie gewaarschuwd, vervolgens werd de anti-terroristen afdeling ingezet, men was nl bang voor een Tamil Tijger-aanslag. Ondertussen zitten nu 19 man in de cel en zit de tempel, waar we dus met de school allereerst begonnen zijn, nu zonder een hoofd –monnik. Het merendeel van de bevolking is zo boos dat er enkele dagen geen eten is gebracht, inmiddels loopt dat gelukkig weer, een klein aantal mensen wil chief monk weer terug omdat zij altijd meeprofiteerden van zijn handelingen maar het merendeel van de bevolking wil hem nooit meer terugzien.
Ook kwamen er alweer vragen van ouders of we met de school terug kunnen komen in Kosgoda, “nu de kust weer veilig is”.
Het is en blijft een triest gegeven dat een geestelijke, die toch een grote verantwoordelijkheid draagt, zovelen in de steek heeft gelaten om zichzelf te verrijken.
Het is tevens ook een bevestiging dat we vorig jaar een goede beslissing hebben genomen om de school daar weg te halen en naar Induruwa te verplaatsen.
En dan tot slot wil ik nog wat vertellen over het bezoek van Rob en Nicolette, die na een lange reis; vanaf schiphol een vertraging van 11 uur!, eindelijk in Colombo aankwamen.
We ontmoetten hen in een hotel, waar we voor hen een kamer hadden gereserveerd omdat ze nu midden in de nacht aankwamen, anders hadden we ze natuurlijk op de luchthaven verwelkomd, en wat was het een feest om elkaar te zien! Na het doen van enkele boodschappen (in de hoofdstad kun je dingen kopen waar men bij ons in de omgeving nog nooit van gehoord heeft) zijn we naar ons huis gereden en hebben we een heel gezellige tijd met elkaar doorgebracht. Veel uitstapjes met elkaar gemaakt maar ze zijn ook 7 dagen samen op stap geweest naar enkele bezienswaardigheden in het binnenland. Helaas vielen de laatste dagen van de rondreis voor hen in het water. De kranten stonden vol over de overvloedige regen terwijl het regenseizoen nog niet begonnen is. Er zijn landverschuivingen geweest en zelfs mensen verdronken! Meer dan 10.000 mensen moesten geëvacueerd worden.
Gelukkig konden we de laatste dagen met zon en warmte met elkaar doorbrengen terwijl we berichten hoorden over de mogelijkheid van een witte Pasen in Nederland en wat geniet je dan extra tijdens een duik in de oceaan.
Het afscheid nemen is altijd weer even moeilijk, dat gaat gepaard met een lach en een traan maar gelukkig kunnen we al uitzien naar aankomst naar Nederland op 8 mei.
Het eerste weekend maken we een tripje met onze kinderen ivm ons 35-jarig huwelijksfeest en daarna raakt de agenda alweer aardig gevuld met allerlei afspraken.
Een keer raden wie de fotograaf is
Altijd op zoek naar avontuur
Tot zover dan weer onze belevenissen van de achterliggende weken,
We wensen jullie een mooie lente toe, tegen sommigen kunnen we tot ziens in mei zeggen, en als allerlaatste nog een overdenking van M.Gandhi:
Harmony is, when what you think, what you say ànd what you do are in balance.
Lieve groeten aan allen,
Ron & Yvonne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten