Niewsbrief uit Sri Lanka

Lieve Familie, Vrienden en Bekenden,

Voordat wij naar Nederland vertrekken voor 3 weken nog even een korte Nieuwsbrief.
Helaas zal het niet mogelijk zijn om iedereen in Nederland te ontmoeten. Onze agenda staat op een enkele ochtend na helemaal vol met afspraken om familie, vrienden etc te bezoeken en ook om presentaties te geven aan (potentiële) sponsors en allerlei persoonlijke activiteiten.

Op school loopt alles best wel naar verwachting.
De nieuwe batch is gestart met 75 studenten en dat is voor de periode waarin de resultaten van de O-level studie bekend gemaakt worden niet slecht. De bezetting van de lessen kan beter, want nu hebben we niet alle mogelijkheden benut.

De nieuwe headmaster start 5 mei en heeft al acte de presence gegeven bij de eerste dag van de batch en heeft een presentatie gegeven aan de studenten over haar rol in het instituut.

De examens zijn achter de rug en wij zijn zeer optimistisch gestemd over de verwachten resultaten.

Voor het hoogste niveau Engels hebben we een gepensioneerde leraar aangetrokken die tevens journalist is voor een van de grootste krant. Naast dat hij deze batch Achiever klas verzorgd gaat hij ook een artikel schrijven over onze activiteiten met de school alsook die voor de arme mensen. Zullen we tzt wel publiceren in onze Nieuwsbrief.

Het project van de studenten van het opknappen van het klaslokaal en het repareren van de computers voor de “geadopteerde” Elementary school in het dorp is afgerond.
De opening heeft plechtig plaats gevonden en ook daarvan zal een artikel in een andere krant verschijnen. Op deze manier willen we de bekendheid van de school in de omgeving groter maken.

Het leek er in eerste instantie naar uit te zien dat wij weer steun van het PUM zouden krijgen in de vorm van een follow-up bezoek van Anneke Bal. Helaas is die beslissing nog steeds niet genomen en moeten we wachten tot juli om de uitslag daarover te krijgen. De verwachting is niet zo hoog want er zijn meer aanvragen uit Sri Lanka dan er geld voor projecten is.

De coördinator Paul is hard aan het werk geweest en heeft voor een goede financiële administratie gezorgd. Ook het financiële jaarverslag heeft hij kunnen produceren wat weer nodig is voor onze wettelijke verplichting om de boekhouding te laten goedkeuren door accountants van KPMG.
Ook heeft hij een prachtige database gebouwd waar alle gegevens over de studenten in gezet kunnen worden, waardoor we beter gegevens kunnen produceren en meer research kunnen doen.
En hij heeft alle gegevens verzameld en gemaakt ivm de registratie bij TVEC. Dit is een noodzakelijkheid om als instituut gewaardeerd te worden in Sri Lanka.
Op Koninginnedag voorafgaand aan de receptie van de ambassadeur heeft hij het ingeleverd en door gesproken en het ziet er positief uit. Zij zullen van TVEC een bezoek op school komen brengen om te zien hoe alles gedaan wordt en zullen daarna uitsluitsel geven over de registratie. Weer even een paar weken geduld.

Van KPMG krijgen we veel steun in de vorm van kleine betaling voor het boekenonderzoek en ook hebben we nu contact met degene die ons kan helpen met het opzetten van een soort banenplan.
Hiermee zal ik me, nadat de headmaster goed is ingewerkt vooral gaan bezig houden, want wat heb je aan jonge mensen die wel een fatsoenlijke opleiding achter de rug hebben, maar geen baan kunnen vinden.

Nieuwe ontwikkelingen voor het instituut zijn dat wij samen met Microsoft een case study kunnen gaan doen om hun Microsoft IT Academy te kunnen worden. Dit zal dan de tweede van heel Sri Lanka zijn. Microsoft verstrekt daarvoor gratis software en examens voor de periode van 1 jaar. Dit totaal vertegenwoordigd een indrukwekkend bedrag en wij zijn daar enorm blij mee.
Daarnaast overwegen we ook om in plaats van Desk Top Publisher cursus Graphic Designer cursus te gaan geven. Er zijn namelijk meer banen voor de jonge mensen als Graphic Designer. Wel zullen daarvoor alle computers geüpgrade moeten worden, wat de nodige kosten met zich mee zal brengen.

Met de follow-up sollicitatie training zijn de meisjes die aan het eerste deel hadden deelgenomen niet komen opdagen. Waarschijnlijk vonden zij het te spannend om met de ´Foreigners´ gespreksoefeningen te doen. Dat heeft ons tot het besluit gebracht om de sollicitatie training een integraal deel ter maken van het hoogste niveau Engels en de IT cursussen. In eerste instantie kunnen de coördinator en de project manager dit doen, maar het zal daarna overgenomen moeten worden door de headmaster en de leraren.

Het is de afgelopen maand relatief rustig geweest. Weliswaar is er weer een minister bij een bomaanslag om het leven gekomen en met hem nog 18 personen en 80 gewonden. De verwachtingen waren wel dat er veel aanslagen zouden plaats vinden rond de viering van het Nieuwe Jaar, maar door de uitgebreide veiligheids voorzorgsmaatregelen is dat gelukkig uitgebleven. De waarschuwingen van Min BZ blijven nog steeds van toepassing.
Net nadat we het bovenstaande hebben geschreven wordt er melding gemaakt van een bomaanslag op een bus 16 km ten zuiden van Colombo met 26 doden en meer dan 60 gewonden. Voorzichtigheid blijft dus wel op z’n plaats.
De gevechten in het noorden gaan onverminderd voort en leveren veel doden en slachtoffers op aan zowel de regeringskant als aan de rebellenkant.

Helaas bleek dat tijdens ons bezoek aan de Immigration Office, voorafgaand aan de Koninginnedag receptie van de ambassadeur, met lekker weer bitterballen, haring, HEMA wordt en allerlei andere Nederlandse dingen, dat verlenging van ons visum niet zo eenvoudig is als wij dachten. Het proces van aanvragen via een geregistreerd bedrijf in Sri Lanka, die mij op de loonlijst kan zetten, met de nodige handtekeningen van instanties, kan weer helemaal overnieuw gedaan worden. Dus gingen wij onverrichter zaken weer we weg en direct door naar onze Sri Lankaanse vriend die dit vorige maal voor ons geregeld heeft.
Hij gaat direkt aktie ondernemen en hoopt alles a.s. dinsdag voor elkaar te hebben. Dan kunnen wij 1 dag voor ons vertrek naar Nederland nog naar Colombo om bij de Immigration nogmaals het verzoek in te dienen, en hopen dat het in 1 dag geregeld kan worden.
We hadden er al wel wat rekening mee gehouden dat het niet zo makkelijk zou gaan dus de teleurstelling viel mee.

Nu dat is het dan wel weer wat mij betreft. Het zal dus nu weer even duren voordat de volgende Nieuwsbrief zal verschijnen.

O ja, nog even voor de liefhebbers van de fauna in Sri Lanka. We hadden weer fraai bezoek, gelegen op de muurtuin in afwachting van een prooi.
Deze maal dus niet in huis.

Yvonne schrijft hieronder haar verdere belevenissen van de afgelopen weken.

En zoals vermeld in de vorige nieuwsbrief hebben we nu ook een feestelijke opening gehad voor het gezin van het kartonnen huis.
De blijheid en dankbaarheid van dit gezin blijven ons lang bij; ik zou het jullie zo graag mee willen laten maken! Het is ook zo indrukwekkend om te zien met de weinig middelen (waar we trouwens ook financieel een beetje in steunen) allerlei feestelijke hapjes en zelfs een lunch hadden gemaakt.
Als buitenlander eet je trouwens hier nooit met de mensen samen, zelfs als we bij de mensen thuis eten, scheppen wij als eersten ons bordje op. Ze komen dan steeds kijken of er bijgevuld moet worden en dan pas gaan zij eten. De rol van gastheer/vrouw wordt heel letterlijk genomen; het mag je als gast aan niets ontbreken!

Inmiddels hebben we naast dit huis ook de eerste steen gelegd, tijdens een indrukwekkende ceremonie, van het gezin wat naast bovengenoemd gezin woont. Jos heeft toegezegd om dit huis te bekostigen vanuit zijn stichting en inmiddels wordt er druk aan gebouwd.
Het zal ook voor deze mensen een enorme verbetering zijn want ze kunnen nu, tijdens de moesson, niet in hun huis slapen, het dak is te slecht en ook de muren laten steeds meer water door. Het is eigenlijk op dit moment onbewoonbaar.
Begin juni zal hun nieuwe huis klaar zijn.

Ook hebben we op 13 en 14 april Nieuwjaar gevierd en we zijn weer overstelpt met fruit (trossen bananen!), en allerlei zoete en hartige versnaperingen die ons door velen gebracht worden. En ook wij hebben de meeste gezinnen, die we “in zorg” hebben, een bezoek gebracht en kleding en eten voor ze meegenomen.
Er wordt hier ook vuurwerk afgestoken (lees; alleen harde knallers) maar dat wordt niet op een bepaald moment afgestoken, nee, dat gaat een paar dagen dag en nacht door.
Trouwens, het Nieuwjaar gaat ook met allerlei rituelen gepaard; in de krant en via stencils wordt meegedeeld op welke tijd er gebeden en gegeten kan worden maar ook welke kleur kleding je dan aan moet en dat kan dan variëren van bijv. rode kleding in de ochtend tot blauw met groen in de middag. Ook staat er in die brief vermeld hoe laat het Nieuwjaar begint dit jaar, nu was het op 13 april om 17,28u. Het is dan ook de bedoeling om die dag niet te reizen, te werken of je op een andere manier druk te maken. Het eten is dan allemaal van te voren klaar gemaakt en er was nauwelijks verkeer op de weg en dat was zo aangenaam rustig dat Ron en ik een prachtige autorit ´s middags hebben gemaakt langs allerlei kleine dorpjes.
Het kwam ons enigszins oubollig voor om op zondag een autorit te maken, zoiets als onze ouders ook deden, maar we hebben een prachtige rit gemaakt, wel vaak de weg gevraagd om zeker te weten dat we de route reden die we enigszins in gedachten hadden, want als er al aanwijzingsborden staan, zijn ze, zeker in het binnenland, alleen in het singalese schrift geschreven en dat is voor ons nog steeds onleesbaar.

Overigens hebben we ook het gezin bezocht van Madumani, 1 van de studenten die door ons gesponsord wordt en het is dan altijd zo´n hartverwarmend welkom! Ze wonen bovenop een heuvel en het pad is, vooral tijdens de regenperioden, eigenlijk onbegaanbaar. Het is heel steil en vol met stenen en glibberige modder. Als we dan weer weggaan, word ik door Madumani en haar moeder tussen hen ingenomen, bang als ze zijn dat ik uitglij, zij lopen trouwens bijna huppelend op hun blote voeten naar beneden! En oma van 73 jaar doet dit elke dag om 6 km verderop haar kruiden en groenten, ook een project van de stichting, van huis tot huis te verkopen.

Ook kregen we op een middag onze buurman van de overkant op bezoek.
Hij vertelde dat een familielid was overleden en dan is het de gewoonte om, na het condoleancebezoek, bij een van je buren een kopje thee te drinken waardoor je je getroost voelt. Het is vaak maar een kort bezoek maar op deze wijze weten je buren ook van je verdriet.

Inmiddels stromen de brieven met hulpvragen nog elke week bij ons binnen. We hopen binnenkort zekerheid te krijgen of Jos een mooi stuk grond kan aankopen waardoor zo´n 20 gezinnen nieuwe huisvesting kunnen krijgen. Het zal nog een hele klus worden om die gezinnen te selecteren, er zijn zoveel schrijnende gevallen.
Laatst ben ik bij een gezin geweest met 4 kinderen en oma. Ze zijn al 4 jaar bezig om hun huisje, uit te breiden maar er ligt nu alleen maar een fundament. En ze zijn zeer arm, moeder heeft, gelukkig, pas geleden een operatie ondergaan waardoor er geen kindertjes meer bij komen en vader heeft lange tijd in de gevangenis gezeten, zonder proces, op verdenking van diefstal van een beeld uit een tuin waar hij af en toe onderhoud in verricht. Er is dan maandenlang geen inkomen voor ´t gezin en zijn dan volledig afhankelijk van anderen.

Onze vriend Saman heeft z´n borgtocht betaald waardoor hij nu in ieder geval weer wat kan proberen te verdienen. Hij heeft als goudsmid gewerkt op een werkplaats van een juwelier maar door de terugloop van toeristen is hij zonder werk gekomen. Ik werd diep getroffen door hun armoede, hoewel ik nu al zoveel heb gezien, maar op de een of andere manier hebben ze een gevoelige snaar bij me geraakt.
Inmiddels al een weekendtas met kinderkleding gebracht, eten en geld voor schoolschoenen, want de oudste 2 kinderen werden van school gestuurd omdat ze geen schoolschoenen droegen.!!!!

En op de volgende foto´s kunnen jullie zien dat we ook een feestelijke overdracht hebben gehad met 4 gelukkige gezinnen die, dankzij Orange nAngel van Jos, nu een nieuwe toekomst kunnen beginnen in een nieuw huis! Het zijn gezinnen die we al ruim een jaar kennen en ondersteunen dus is er ook een innige band met hen ontstaan en waren wij zeker net zo blij! Een gezin woonde in een bouwval vlak aan de spoorrails, een ander gezin woonde in een ijzeren golfplaten huis, en het andere gezin met oma woonde in een door de tsunami zwaar beschadigd huis, waarvan de eigenaar het geld had opgestreken en er vandoor was gegaan.
Het blijft heel bijzonder om zo´n dag mee te maken en we voelen ons ook vaak verlegen met alle dankbetuigingen, dat kunnen jullie je vast wel voorstellen.

Wij hebben zelf ook deze week condoleance bezoeken af moeten leggen want de moeder van Weera, onze huisbaas is overleden. Normaal gesproken nemen we vaak rijst, drinken en koekjes mee voor de nabestaanden om hen tegemoet te komen in de kosten die een sterfgeval met zich meebrengen, maar nu hebben we een bloemenkrans laten maken, die dan bij de voeten van de overledene wordt geplaatst. Ook vroeg Weera me om foto´s te maken en dat is toch wel een beetje vreemd gevoel. Maar hij en z´n zuster waren er heel blij mee.

Nu zijn we druk bezig om alles goed achter te laten tijdens onze reis naar Nederland, helaas moeten we, voordat we vertrekken, weer naar het Immigratiekantoor, zoals Ron al schreef. Dat blijft dan steeds weer spannend maar het komt vast wel goed.

Velen van jullie zullen we ontmoeten maar aan alle anderen willen we onze hartelijke groeten overbrengen en kunnen jullie later weer van onze belevenissen kennis nemen.
En het is denk ik overbodig om te vermelden dat we ons zeer verheugen op ons verblijf in Nederland, we kijken er zeer naar uit!

Onze lieve groeten,

Ron & Yvonne.