Sri Lanka continued

Lieve Familie, Vrienden en Bekenden,

Het is weer tijd voor een nieuwsbrief uit Sri Lanka.
Er is in de relatief korte tijd weer zoveel gebeurd, dat we weer niet kunnen beloven dat het een korte brief zal worden. Overigens zijn de meningen over de lengte van de nieuwsbrief verdeeld. (ha,ha)

De resultaten van de examens van de eerste batch van dit jaar zijn nog niet allemaal bekend. In ieder geval zijn we flink geschrokken over de uitkomsten. Het geheel is ver beneden de slagingspercentages die we tot nu toe altijd hebben gehad. Na research door zowel Kate, mijzelf en de nieuwe coordinator Gemma kwamen wij tot de hoofdconclusie dat de oorzaak vooral gezocht moest worden in de aangepaste toelatings toets. Hierdoor zijn studenten in de verkeerde, te hoge niveau’s geplaatst, waardoor zij niet voldoende voorbereid waren voor de examens. Heel jammer voor vooral de studenten en ook voor ons allemaal.
We hebben na de analyse dan ook direct besloten weer terug te gaan tot de oude methode die ongetwijfeld weer zal leiden tot betere resultaten. We zitten nog wel op een uitslag van een niveau te wachten, maar City & Guilds houdt ons al weken aan het lijntje en legt de schuld daarvan helemaal bij de moedermaatschappij in Engeland.De studenten zijn daardoor natuurlijk teleurgesteld en dit draagt niet bij aan het goede imago van het instituut waaraan we de afgelopen 2 jaar zo hard gewerkt hebben.

Deze typisch Sri Lankaanse manier van werken wordt nog overtroffen door NAITA het examen instituut van de IT examens want die houden ons al 4 maanden aan de lijn met de uitslag van de examens die in december vorig jaar zijn afgenomen. We bellen elke week en het verhaal is elke keer weer hetzelfde “ Definitely" eind komende week zijn de resultaten bekend” Het is soms heel frustrerend en moeilijk mee om te gaan, want boos worden helpt zeker niet. Jullie kunnen je wel voorstellen dat de studenten die op zoek zijn naar banen hun certificaten nodig hebben om hun kans te vergroten, maar helaas we moeten ze telkens teleurstellen..

Ook het financiele jaarverslag kan nog niet gepubliceerd worden daar het rapport van KPMG nog steeds niet beschikbaar is. Het lijkt erop dat niemand wakker ligt van deze langdurige processen, want ook onze bestuursleden hier hoor je verder geen protesten uiten dat er al een half jaar lang geen vergadering is geweest.

Gelukkig gebeuren er ook nog goede dingen zoals het solar project dat door de Nederlandse overheid is goedgekeurd. Dit is extra bijzonder omdat de hulpverlening uit Nederland volledig is stop gezet ivm de onduidelijkheid over het respecteren van de mensenrechten tijdens het laatste gedeelte van de oorlog.
De eerste stappen zijn gezet. Alle materialen zijn besteld, de maten genomen en een gedeelte van het geld is binnen. Het moet binnen 3 maanden gereed zijn en we hopen maar dat dit zal gaan lukken. Vanaf dat moment zijn we niet meer afhankelijk van de stroomvoorziening en kunnen de klassen tijdens stroomstoringen gewoon doorgaan en hoeven de leraressen geen extra lessen meer te geven op zaterdag en zondag om alsnog alle stof te kunnen behandelen voordat de examens plaats vinden.

Het aantal studenten is zoals we verwacht hadden in deze periode van het jaar beperkt gebleven tot 70. Na 2 maanden moeten zij een proefexamen doen om te kunnen vaststellen of ze aangemeld kunnen worden voor het examen en dat is nu al weer gebeurd en het het ziet er veel belovend uit. Slecht een paar studenten zullen niet kunnen deelnemen aan de examens.
We hebben ook als studenten alle medewerkers van de Art School van Jos Nijenhuis. Zij volgen Engelse les om voorbereid te zijn op een praatje met toeristen die in de toekomst de Art School zullen bezoeken. Zij maken daar fantastisch mooi aardewerk dat voor de toeristen en de export bestemd zal zijn.

Deze lichting van studenten hebben een heel mooie community Activity gedaan. We zijn met een grote groep op bezoek gegaan bij een bejaardenhuis waar binnen en buiten eens flink schoon gemaakt is. Vooral de tuin was een enorme uitdaging , want het afval van maanden lag daar bij gebrek aan een vuilnisophaaldienst en het gevaar voor Dengue door muggenbeten is in Sri Lanka erg groot geworden. Steeds meer meldingen van besmetting en overlijden worden gemeld. Ook hadden zij etenswaren voor de bewoners meegenomen.De studenten hebben enorm hard gewerkt en het werd door zowel de oudjes (lekker even wat aanspraak en afleiding), alsook door de directie enorm gewaardeerd.



Even een expiriment met het plaatsen van een filmpje. Graag horen wij of dit makkelijk te openen was en of het niet te lang duurde voordat het hele filmpje bekeken kon worden.

De gratis zaterdagochtend lessen zijn zowel voor IT als Engels helemaal volgeboekt. De leraren (voormalige studenten van LWEI) doen het fantastisch goed en op die manier kweken we ook toekomstige studenten voor de doordeweekse cursussen. Helaas zal de leraar Engels ons verlaten want hij heeft een baan gevonden, dus gaan we weer op zoek naar een getalenteerde oud student die het van hem kan overnemen.

Ook is er weer een sollicitatie cursus op zaterdag georganiseerd waar een enorme opkomst van 30 studenten aangeeft dat er behoefte is aan dit soort kennis.


Dan natuurlijk het mooie nieuws van het eindelijk in bezit hebben van ons Dream Home visa waarmee we in ieder geval de komende 2 jaar in Sri Lanka mogen blijven. Het heeft toch wel weer wat voeten in de aarde gehad om deze te krijgen. Naast veel papieren ook nog veel geld en meerdere bezoeken aan de immigratie dienst in Colombo, is het dan toch gelukt. Het schijnt dat de verlenging daarvan later geen problem zal zijn, als we ons aan de door hen gestelde voorwaarden en regels houden. Gelukkig konden we deze bezoeken aan Colombo altijd goed combineren met de inkopen die we moesten doen ivm de bouw van ons huis, waarover Yvonne meer zal schrijven.

We zullen nog wel oplossingen moeten vinden hoe we aan die voorwaarden kunnen voldoen. Een van de voorwaarden is dat er geen enkele vorm van betaalde of onbetaalde arbeid in het land verricht mag worden. Dit wordt natuurlijk heel lasting voor de zaken waarmee ik me hier bezig houd. Aan de hand van in te winnen adviezen van een advocaat zal ik samen met het Nederlandse bestuur een beslissing moeten nemen hoe ik toch de werkzaamheden zal kunnen blijven verrichten voor de school zonder het risico te lopen dat ik gesnapt of verraden wordt en misschien wel uitgezet kan worden. In het slechtste geval zal ik me niet meer met de werkzaamheden van project manager en managing director kunnen bezig houden en hopelijk indien mogelijk als een adviseur nog zaken blijven behartigen. Mocht dit niet het geval zijn dan zal ik me bezig gaan houden met ondersteuning van de projecten die Yvonne doet met haar stichting Care 4 Sri Lanka.

De meest ingrijpende gebeurtenis was echter dat ik onze headmistress Kate heb moeten vragen ontslag te nemen. Al vanaf het begin heeft zij het erg moeilijk gehad door de onheuse benadering van de meeste van onze stafleden. Zij vonden Kate, zeker in vergelijking met haar voorganster Nilmini, veel te streng en lieten op de meest onaardige wijzen dit aan haar merken. Daar heb ik aandacht aan besteed door met hen te praten en ook Daniel (oud coordinator) die op bezoek was, heeft dat gedaan.
Iedereen zegde weer medewerking toe, maar dat was schijnbaar van korte duur. Uiteindelijk escaleerde de zaak doordat allen van de staf lieten weten niet meer met Kate te kunnen en willen werken en dat zij op zoek zouden gaan naar andere banen.

Nadat alles door hen op papier was gezet en Kate hen een brief had geschreven bleek toch dat Kate erg aangeslagen was door deze situatie en heb ik haar naar huis gestuurd om even wat tijd te hebben dit te verwerken. Zonder de staf te willen afvallen waren er ook best wel wat tekortkomingen bij Kate en was zij erg straf in de communicatie en het begrijpen van de kant van de ander.
Na contact met het Nederlandse bestuur en een van de leden van het Sri Lankaanse bestuur, besloten Kate te vragen ontslag te nemen. De situatie leek niet meer te hersteld te kunnen worden. Na vele tranen van alle betrokkenen heeft Kate dit geaccepteerd en zijn we nu dus weer op zoek naar een nieuwe Headmaster.
Gelukkig hebben we een heel plezierige samenwerking met KPMG en zij zullen nu het grootste gedeelte van de selectie procedure voor hun rekening nemen. Zij hebben natuurlijk veel verstand van recruiteren en doen bijv antecedenten onderzoek voordat zij besluiten kandidaten uit te nodigen en ook weten zij veel beter dan wij hoe dit alles in de Sri Lankaanse cultuur gaat.
Het zal de komende tijd zaak worden om weer te bouwen aan wederzijds vertrouwen en op zoek te gaan naar een goede samenwerking en plezier in het werk.

We zijn ook nog op zoek naar een opvolger van onze IT lerares Nayani, want zij gaat eind van het jaar trouwen en vertrekt dan met haar kersverse echtgenoot naar Singapore om daar te gaan werken en wonen. We hebben in de 2 belangrijkste zondagskranten een advertentie gehad en dat heeft geleid tot meer dan 100 reacties. Uit dit aanbod zullen we de meest geschikte kandidaten moeten vissen om hen uit te nodigen voor een interview en dan aan de hand daarvan bepalen wie de meest geschikte kandidaat is.

Dan is Anneke Bal van Project Uitzending Managers weer bij ons op bezoek geweest. Zij heeft 2 weken de school doorgelicht door alles te bekijken wat wij hier doen en aan de hand van haar bevindingen heeft ze een rapport geschreven waarmee wij ons voordeel kunnen doen op het gebied van kwaliteit verbetering. Er zullen hier een aantal projecten uit voortvloeien die behoorlijk wat van onze tijd zullen vergen in de komende maanden..

Nu ja jullie begrijpen al wel dat het hier niet saai is en dat naast alle andere uitdagingen, zoals het bouwen van ons huis , veel te doen is.

Dan nog een bericht waarmee wij enorm gelukkig zijn en waarover Yvonne meer in detail zal schrijven: We hopen in Januari 2010 OPA en OMA te worden van ons allereerste kleinkind dat verwacht wordt door Erika en Fabian.
Dit zal weer een nieuwe fase in ons leven worden waarvan we nu nog geen idee hebben hoe het zal zijn om op afstand deze rol te gaan vervullen.

Jullie zullen het niet willen geloven maar juist vandaag krijgen we 2 goede berichten. 1. Certificaten van NAITA zijn beschikbaar en het finale financiele rapport van KPMG is klaar. Zo zie je maar dat je af en toe ook wel eens positief verrast kan worden in Sri Lanka.

Draag nu de stok over aan Yvonne die hopelijk niet zo’n lang verhaal heeft als ik.

In verband met de drukte die het bouwen van een huis in Sri Lanka met zich meebrengt, kan Yvonne geen tijd vinden om aan de computer te gaan zitten en het nieuws van haar kant op de weblog te zetten.
Vandaar dat ik zal proberen kort een impressie te geven over de gebeurtenissen van de afgelopen weken.

De projecten die al enige tijd geleden zijn opgestart lopen door en vragen op dit moment gelukkig niet al te veel aandacht. De huisjes zijn gebouwd, de hulp voor de eerste levensbehoeften, zoals de contracten met lokale winkeltjes om de meest essentiele levensmiddelen te kunnen aanschaffen, de ondersteuning van zieke kinderen, en de studenten worden vervolgd.

Het is nog niet gelukt een geschikt stuk grond te vinden voor Malika om een huisje op te bouwen voor haar. De situatie in haar huidige huis (bouwval) neemt ernstige vormen aan. Het staat gedeeltelijk op instorten en directe hulp is erg noodzakelijk. Mogelijk heeft onze aannemer oog op een stuk land, maar hij is zo druk met de bouw van ons huis dat er weinig tijd over blijft om actie te ondernemen voor de aankoop. Dit zal wel niet eerder kunnen tot dat ons huis klaar is.

Wel hebben er 2 studenten zich bij ons gemeld die uit zeer arme gezinnen komen en met heel hard werken en studeren toegelaten zijn tot de universiteit. De financiele situatie thuis laat het echter niet toe dat zij dat kunnen betalen ondanks het feit dat ze een beurs krijgen. Zij worden nu door Care 4 Sri Lanka financieel ondersteund en zoals met de andere studenten zullen zij na afloop van hun studie wanneer zij een baan en inkomen hebben ook een student in vergelijkbare situatie ondersteunen.
Onderstaand de foto's van de twee jongens.

Ze hebben het afgelopen jaar heel hard gewerkt om een toelatingstest voor de universiteit te kunnen doen. Ze hadden slechts geld om ieder voor 1 vak bijlessen te volgen en gaven elkaar "bijles" voor het vak wat ze zelf hadden gevolgd. Het zijn 2 zeer serieuze studenten die inmiddels ook Engels op de Lideke Wery school hebben gevolgd. Ze zijn zeer dankbaar dat ze deze kans hebben gehad en vertelden ons dat dit een grote bijdrage is geweest om voor hun toelatingstest te slagen. Dit gebeurde nl geheel in het Engels. Dit weekend gaan we nog wat kleding voor ze kopen, op de universiteit is nl geen schooluniform meer.

Zoals al wel duidelijk gaat nu de meeste tijd zitten in het begeleiden van de bouw. Dagelijks moet je aanwezig zijn omdat er altijd wel vragen zijn en dingen mis gaan. Een van de laatste voorbeelden wat dat betreft is dat ze de betonnen onderbouw voor de wastafel in de gasten badkamer precies geplaatst hadden waar de douche zal komen. Dus weer afbreken en opnieuw op de juiste plek weer opbouwen en daardoor 1 dag vertraging in de planning van de bouw. Dan moeten allerlei andere leveranciers gebeld worden om hen te laten weten dat alles 1 dag opschuift. Verder moeten er veel inkopen gedaan worden waarvoor altijd naar Colombo gereisd moet worden omdat hier in de verre omgeving die materialen niet te koop zijn. Naast al deze activiteiten zijn we ook begonnen om al voorzichtig te gaan inpakken thuis. Eerst natuurlijk alles lekker schoon voordat het in dozen kan en daarna de kasten etc schoonmaken.

Jullie begrijpen wel dat alles bij elkaar we tijd tekort komen. We hebben aangegeven dat alles op 1 september klaar zal moeten zijn, maar houden al rekening met 15 september. We willen graag Fabian en Erika die 3 oktober komen in ons nieuwe huis verwelkomen.

Onderstaand een paar foto's van de bouw van het huis.
















Dan het enorm blije nieuws dat Erika en Fabian een baby verwachten die in januari geboren zal worden. Het zijn van die gebeurtenissen die je doen beseffen, ondanks alle communicatie mogelijkheden, dat de afstand heel groot is. Natuurlijk wil je dichtbij zijn om met elkaar toe te leven naar de komst van ons eerste kleinkind. We zullen proberen er goed mee om te gaan dat je niet overal kan bij zijn. In ieder geval komen we in januari naar Nederland. Hopelijk lukt het dat we er zijn als de kleine geboren wordt. We gaan 16 januari en de baby wordt verwacht op 13 januari. Spannend allemaal.

Om af te sluiten met een mooie spreuk, zoals Yvonne gebruikelijk is te doen, kies ik voor de gedachte van deze dag:

De eerste stap om uit het leven te halen wat je wilt,is weten wat je wilt

Groeten

Yvonne en Ron Wilke