Eindelijk weer eens even tijd om een Nieuwsbrief te maken. Naast het werken op de school is het ons nog wel gelukt om een aantal dagen er tussen uit te gaan. We hebben 3 dagen op de Maladiven doorgebracht. Het is zo dichtbij en er was een mooie aanbieding van Sri Lankan Airlines.
Een absolute aanrader voor degenen die van plan zijn in de toekomst deze kant op te komen.
Het is zo onwaarschijnlijk mooi dat het bijna niet te bevatten is.
Bijgaande foto’s geven een beetje een indruk.
Lijkt net of Ron op de surfplank staat, toch?
Lekker genoten van het snorkelen, verwend worden in het hotel, de fantastische waterbungalow en het er helemaal even uit zijn.
Op school gebeuren weer de nodige zaken. Zonder in al te veel detail te willen treden een opsomming van de gebeurtenissen sinds laatste nieuwsbrief.
- Engelse leraar, die wij tijdelijk hadden ingehuurd voor het hoogste niveau Engels, moeten ontslaan omdat bleek bij controle dat slechts 40% van de studenten zouden kunnen slagen voor het examen. Bovendien hoorde wij achteraf van de studenten dat hij al 2 maal in slaap was gevallen tijdens de les. Jimke, de project coördinator neemt over ondersteund door onze meest ervaren lerares Engels Niluka.
- We hebben TVEC (Tertiary and Vocational Education Commission) certificering voor onze IT cursussen van het ministry of Vocational and Technical Training weten te krijgen. Dit is een bevestiging dat wij steeds meer gezien zullen worden als een vooraanstaand “Sri Lankaans” internationaal opleidings instituut.
- Er is hard gewerkt aan een nieuwe website van het instituut. Nog een aantal kleine aanpassingen zijn nodig. De officiële lancering zal 1 september gaan plaats vinden.
- KPMG, het ook in Nederland bekende accountantbureau, heeft na veel voorbereidend werk van de 2 afgelopen 2 coördinatoren, gewerkt aan het goedkeuren van het financiële jaarverslag van Lideke Wery Educational Institute. Het bedrijf sponsort de stichting door slechts een fractie van de normale kosten in rekening te brengen. Er zullen een aantal procedures gemaakt moeten worden en wat aanpassingen in de boekhouding, dan zullen zij het verslag goedkeuren en kunnen we de volgende bestuursvergadering een algemene leden vergadering kunnen laten zijn waar alles goedgekeurd zal moeten worden. Zoals jullie misschien wel merken, runnen we hier een bedrijf in het klein.
- Het is betrekkelijk rustig met aanslagen na de laatste op 6 juni. Er heeft een grote conferentie plaats gevonden in Sri Lanka waar de regeringsleiders van India, Nepal, Butan, Maladieven, Afghanistan, Pakistan en Sri Lanka hebben gesproken over bestrijding van terrorisme en voedsel tekort. Half Colombo was afgezet en 20000 politie agenten en soldaten waren actief ivm de veiligheid. Vele mensen ontvluchtten de stad ivm de vele controles. Ook wij hebben besloten niet naar Colombo te gaan ondanks dat we wel wat zaken daar nodig moeten afhandelen. Even geduld dus tot het allemaal weer normaal is. Aanslagen hebben gelukkig in die periode niet plaats gevonden.
- Met alle studenten groepsgewijs de ruime omgeving van de school van deur tot deur bezocht om te informeren of er jongelui zijn die in aanmerking zouden kunnen komen voor ons instituut. Daarnaast natuurlijk bekendheid geven aan de school. Meer dan 250 jongelui geïnterviewd, waarvan een groot gedeelte interesse toonde voor de opleidingen.
- Open dag gehad op school met aardig wat bezoekers en presentaties van teachers, coördinator, headmaster en studenten. Op dezelfde dag certificate ceremony voor alle geslaagden van eerdere batches gehad.
Inmiddels hebben bijna 100 studenten ingeschreven voor de volgende lichting. Ziet er dus veelbelovend uit. - Bezoek gehad van Elsbeth Vermeulen via Ebbinge. Zij heeft gedurende 2 weken onderzoek gedaan naar werkgelegenheid in de ruime omgeving van het instituut. In toerisme is het nu erg lastig ivm het wegblijven van de toeristen, maar er zijn zeker mogelijkheden voor stages.
- Dan het meest teleurstellende nieuws is dat onze Head Master ons al weer gaat verlaten. Haar echtgenoot moet ivm zijn studie voor 2 jaar naar Engeland en zij zal met de kinderen volgen. Heel spijtig dat we een getalenteerd persoon zo snel al weer verliezen. Dus voor ons direct reden om te adverteren en op zoek te gaan naar een opvolger. Ook weer een gesprek gehad met Prabath, de Head Master van One World Foundation, die tijdens de vorige selectie procedure al had toegezegd te komen, maar op het laatste moment toch besloot voor zijn huidige werkgever te blijven werken. Nu heeft hij laten weten voor ons te willen komen werken omdat dit toch beter bij zijn toekomstplannen aansluit. Hij is een zeer ervaren Head Master en kan veel toevoegen aan de verdere professionalisering van het instituut. Nog even afwachten of hij ook werkelijk zal tekenen.
- Er heeft ook weer een Local Board Meeting plaatsgevonden waar wij ons aangepast businessplan hebben gepresenteerd en wat met enthousiasme is ontvangen. Daarnaast hebben de bestuurleden met groepen studenten gesprekken gehad over hun verwachtingen van de toekomst en welke banen zij graag zouden willen hebben en wat daarvoor zal moeten gebeuren. Voor de studenten was dit heel verduidelijkend want velen willen alleen in de omgeving werken en toch leraar, dokter en advocaat worden. Zoals jullie begrijpen is dat niet erg realistisch en de gesprekken hebben hen geholpen een goed beeld te krijgen van hoe het werkt op de arbeidsmarkt.
- Ook nog wat uitdaging gehad met de huurbaas van het schoolpand. Hij liet weten dat als wij voor 3 jaar een huurcontract willen hebben, we dit nu vooruit in 1 keer moeten betalen. Direct laten weten dat dit onmogelijk is voor een kleine organisatie als deze met als doel hulp aan kansarme jongeren. Hij liet mij via zijn advocaat weten dat het lopende huurcontract per einddatum november niet verlengd zou worden. Dus weer op bezoek om het een en ander recht te zetten. Na wat dreigementen over en weer met goedkeuring van het Nederlandse bestuur weten te onderhandelen dat wij in september 1 jaar betalen en in november het 2e jaar en dan pas weer aanhet eind van die 2 jaar het derde jaar. Mondeling accoord wat hier nog niet zoveel betekent. Advocaat een mail gestuurd met de voorwaarden voor 3 jarig contract, nog lekker wat aangescherpt met wat eisen van onze kant. Nu maar afwachten of hij gaat tekenen. Hopelijk in de komende week zal alles in orde zijn.
- De examens hebben ook al weer plaats gevonden en naar het zich laat aanzien zijn de resultaten weer veelbelovend.
- Als afsluiting van deze Batch hebben de studenten een Batchtrip gemaakt. Met de bus al zingend en drummend naar een waterval om daar lekker te zwemmen en lunchen en dan weer zingend en drummend terug richting huis, maar niet zonder onderweg nog 2 maal te stoppen voor een partijtje cricket en volleybal en even lopen op het strand. Een gevulde en zeer geslaagde dag.
- De dag na de trip met een groep studenten op bezoek geweest bij verzekeringsmaatschappij Ceylinco. Daar hebben zij presentaties gekregen over: wat doet een verzekeringsmaatschappij, wat voor een functies zijn er beschikbaar en aan welke eisen moet men voldoen voor die functies en uiteraard wat is het salaris. Het blijken vooral jobs te zijn die geschikt zijn voor jongens. Je moet als agent namelijk op pad op een motor om bij "wild vreemden"je producten proberen aan te prijzen en te verkopen. Niet echt iets voor de zeer preutse meisjes uit de omgeving waar wij zitten met het instituut.
Zo, nu even wat vakantie om toch ook weer een aantal zaken te kunnen afhandelen en te kunnen ontspannen. Al met al gaat het ondanks wat tegenvallers best wel lekker en is onze hoop weer gevestigd op de goede kwaliteiten van de nieuwe Head Master.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Yvonne gaat verder met onze belevenissen van de afgelopen tijd
En dat zijn er weer heel wat maar allereerst wil ik heel graag iedereen bedanken die de stichting Care 4 Sri Lanka financieel ondersteunt!
Het is voor mij (ons) nl altijd weer heel bijzonder om op zoveel verschillende manieren hulp te kunnen bieden, wij worden dan vaak zo uitbundig bedankt en geeerd dat we er soms verlegen van worden maar ook dan denken we aan zovelen van jullie die het mede allemaal mogelijk maken.
Helaas moet ik beginnen met een zeer teleurstellend bericht en dat is dat Jos, die grote plannen had om een dorp van minstens 20 huizen te bouwen, heeft aangegeven dat hij, om voor hem geldende redenen, van dit project afziet en dit is bij ons en vele anderen als een grote klap aangekomen. En het is het nu erg triest voor de gezinnen, die ik de afgelopen weken in groten getale heb bezocht om uiteindelijk de meest geschikte gezinnen te kunnen selecteren.Hoewel we niemand daadwerkelijk iets toegezegd hebben, is er bij velen toch een sprankje hoop ontstaan voor een nieuw huis. Behalve dat we er veel tijd en moeite aan gespendeerd hebben, met de nodige emoties en dat heel veel mensen aan onze poort voor hulp aanklopten, leefde ook bij ons tot en met het vertrek van Jos de zekerheid dat het stuk grond gekocht zou worden en er gebouwd kon worden. Gelukkig is Jos nog wel met een werkplaats bezig om een aantal mensen werk te kunnen verschaffen maar voor veel mensen is het nu wel heel zuur dat het huizenproject geen doorgang vindt.
Nu wil ik verder gaan met onze buren waarover ik de vorige keer schreef en die een dochtertje hadden gekregen, zij heet Dilmy en dat betekent "heldere ster"! Het gaat nu heel goed met moeder en kind en voor ons is het speciaal om het van zo dichtbij mee te maken. De eerste weken (maanden) verlopen toch wel verschillend dan bij ons. Moeder en kind blijven bijv. de eerste 3 maanden volledig thuis, als de baby precies 3 maanden is, wordt het eerste bezoek afgelegd en dat is de tempel. De dag erna komen ong. 7 vrouwen ( in het wit gekleed en allen moeders) bij de baby thuis en zingen dan ong. een uur hun gebeden. Ik heb dit net meegemaakt bij een andere jonge moeder en het was zo boeiend om te zien. Onderdeel van dit ritueel is ook dat de baby van hand tot hand gaat en elke vrouw de baby kust maar ook op het voorhoofd blaast om het boze af te weren. Het meest indrukwekkende vond ik echter dat het gezin in het midden op de grond plaatsneemt (en als ere-gast mocht ik bij hen zitten) en de vrouwen een olielampje aansteken en dan al zingend 7x rondom het gezin lopen, met het lichtje in hun hand. En elke vrouw strijkt dan steeds met wat olie uit het lampje over het hoofd van de gezinsleden met de baby om de gebeden kracht bij te zetten. Ik was diep geroerd dat ik aan dit ritueel mocht deelnemen.
Nu weer even terug naar onze buren; Weera, de vader, sliep de eerste paar nachten op de grond, inmiddels staat er ‘n 2e bed in hun slaapkamer want moeder en kind liggen samen op 1 bed. Overal waar ik kom gebeurt dit zo; ik heb nog nergens een wiegje of ledikant gezien.
Op dinsdag en vrijdag gaat het kindje niet in bad; op m’n vraag waarom heb ik geen duidelijk antwoord gekregen; “het is niet goed”.
Oma komt elke dag om eten voor het gezin te brengen, de was (op de hand) te doen en het huis aan kant te maken (dat is alleen de vloer vegen).
Nadat de baby in bad is gedaan (dit wordt ook alleen door oma gedaan, Indrani durft het nog niet) wordt de baby’s neus aan de bovenkant een beetje samengedrukt door duim en wijsvinger; daar krijgen ze een mooiere neus van, ook wordt meerdere malen per dag zachtjes op de bovenlip en kin gedrukt zodat het gebit mooi recht kan groeien en de tanden niet vooruit gaan staan. Tevens wordt door oma na de wasbeurt zachtjes in de baby's neus en oren geblazen om “het boze” te laten verdwijnen. Apart hè?
Eigenlijk had ik willen beginnen met het gezin waarvan we hun huis hebben laten renoveren (zie de foto’s van de vorige nieuwsbrief). Het is eigenlijk een compleet nieuw huis geworden en ze zijn er zo gelukkig mee, de opening was een waar feest, we hebben ze ook nog een nieuw bed geschonken, lakens e.d., keukenspullen en huisraad.
Weer een gezin heel blij kunnen maken!
Verder ben ik nog met 4 dames op bezoek geweest bij het Agrarisch Cultureel Centrum alwaar ze een uur onderricht hebben gekregen over het aanleggen van een moestuin.
Inmiddels zijn we al 4 weken bezig om de benodigde spullen hiervoor te kopen, compost is nauwelijks te verkrijgen evenals zaaigoed en/of kleine plantjes.
Elke keer wordt me beloofd; “volgende week hebben we het binnen” en dit duurt dus al weken. Gelukkig hebben we nu op kleine schaal het een en ander kunnen kopen maar de aanvoer is nog zeer beperkt. Ik zoek nu steeds van de ene plek naar de andere. Heel jammer want de overheid promoot dmv subsidies het aanleggen van moestuinen maar de uitvoering ervan lukt van geen kanten. Er schijnt ook een groot corruptieschandaal aan de hand te zijn. (wat hier overigens schering en inslag is en alleen maar lijkt te verergeren doordat de economie achteruit holt en iedereen maar probeert te graaien, dit gebeurt op grote schaal en van hoog tot laag in de maatschappij).
Een ander hoogtepunt was het bezoek aan een school van ong. 1200 leerlingen in een dorpje zo’n 20 km het binnenland in. Ik was daar al eerder een keer geweest met een Srilankaanse die met een Nederlander is getrouwd, zij wonen hier in de buurt 6 maanden per jaar.
Het is haar vroegere school, gelegen in een omgeving waar heel veel armoede heerst.
Vanuit m’n stichting hebben we, tijdens een bijzonder feestelijke ceremonie, 100 paar schoolschoenen, 100 schooltassen, 400 schriften en pennen aan de meest arme kinderen kunnen geven. De hoofdmeester van deze school doet geweldig z’n best maar vanuit de overheid wordt er heel weinig support gegeven en die man was zo enthousiast, evenals 1 van de Engelse leraren die voor de communicatie zorgde!
Het maakt ons eigenlijk heel stil en ook nederig als we zien met hoeveel egards we worden ontvangen. Ik zeg dan ook steeds dat dit niet hoeft; het gaat ons om de kinderen maar de hoofdmeester antwoordde dat hij op deze manier de kinderen wil bij brengen dat ze er heel zuinig mee om moeten gaan (het was de allereerste keer dat deze school wat heeft ontvangen vanuit het buitenland).
Ik heb trouwens ook afgesproken dat als kinderen uit de schoenen zijn gegroeid, deze aan weer andere kinderen worden gegeven. Sommige kinderen groeien nl zo snel dat de schoenen niet eens versleten zijn.
Overigens zijn we ook hulp gaan bieden aan een gezin hier in de buurt, bij toeval kwam ik dit gezin tegen tijdens de schoolactiviteit om studenten in onze omgeving te vinden.
En samen met een paar van onze studenten kwamen we bij een gezin thuis die onder zeer moeilijke omstandigheden leven. Het betreft een gezin van 5 kinderen, vader en een zoon proberen elke dag werk te vinden door in palmbomen de kokosnoten los te snijden; dit is 1 van de laagstbetaalde èn gevaarlijkste beroepen. De oudste zoon is geestelijk niet volwaardig, en drinkt toddy (de locale drank) als hij geld heeft. De oudste dochter heeft een baby van 7 mnd maar is door haar man in de steek gelaten en woont bij haar ouders in. Dan is er nog een dochter van 7 jaar, zij is wsch. doofstom, vlg de moeder zou ze geopereerd kunnen worden maar daar is helemaal geen geld voor. En dan is er Madushani, een meisje van 12 jaar die nauwelijks naar school is geweest (door geldgebrek en weinig tot geen stimulatie van de ouders) en zij kan alleen haar eigen naam lezen en schrijven.
Met haar moeder en zijzelf ben ik naar haar school geweest, want vlg de moeder mocht ze alleen op school komen als ze zelf een tafel en stoel meebracht, op die school is nl een chronisch gebrek aan alles. Bij navraag bleek dat de vrouwelijke directeur toch een ander verhaal had; zij was bij het gezin thuis geweest om te proberen Madushani naar school te krijgen maar omdat Madushani door leeftijdgenoten werd genegeerd en gepest bleef ze liever thuis terwijl ze aan de andere kant aangaf heel graag naar school te willen gaan.. Om een lang verhaal kort te maken; met 1 van de studentes van onze school heb ik contact gekregen met een lerares die haar nu voor 500 rps (€ 3,50 ) p/m 7 dagen in de week 2 uur p/dag bijles gaat geven en haar zo probeert bij te spijkeren dat ze weer mee kan draaien in 1 van de lagere klassen. Haar moeder was zo dolenthousiast door de hulp. Zij is meteen het schooluniform gaan wassen maar glijdt bij de waterput onderuit en breekt haar arm! Alsof er nog niet genoeg ellende was. Maar goed, we hopen dit gezin een beetje perspectief te kunnen bieden door Madushani te laten leren. Inmiddels heb ik al goede berichten van de betreffende lerares gekregen over de verrichtingen van Madushani.
We hebben ook 2 vaders kunnen verblijden met nieuwe fietsen, zij zijn allebei dagloner, wonen een heel eind in het binnenland en kunnen nu hun kinderen op de fiets naar school brengen (scheelt 5 kwartier lopen) en kunnen hun werkgebied vergroten. Hun grote blijheid bij het in ontvangst nemen van de fietsen was onvergetelijk. (een stevige herenfiets kost ong. € 65,- ).
Er is dus nog genoeg werk aan de winkel en komen we nog steeds tijd te kort om te lezen etc. maar we zijn vol goede hoop dat die tijd ook zeker zal komen. Nu zijn we nog volop bezig met het doel waarom we hier gekomen zijn.
We hebben het er samen nog regelmatig over dat we deze stap gezet hebben om zonder inkomen hier te leven en te werken. Ik denk nog vaak met heel veel dankbaarheid terug aan de vele gesprekken met de gasten en zeker ook de andere vrijwilligers van het hospice in Bennekom waar ik een aantal jaren met zoveel plezier en voldoening heb meegewerkt. En ik denk dat je gevoel van geluk en de zin van het leven mede liggen in het feit wat je voor je medemens kunt betekenen, op je eigen vierkante meter.
En om dit nog te onderstrepen het volgende citaat van M.Gandhi…..
“niet in ons hoofd, doch in ons hart ligt de kracht die tot grote daden voert”
Lieve groet,
Ron & Yvonne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten