Nu de rust weer wat is terggekeerd na de bouw van ons huis, weer eens tijd voor een nieuwsbrief. Yvonne zal het nodige schrijven over de perikelen van de laatste weken van de bouw van ons nieuwe huis, daar zij er het allermeest bij betrokken is geweest door meerdere malen per dag en zelfs hele dagen op de bouw aanwezig te zijn. En verder ook de opening en de house warmingparty. Verder heeft ze een aantal initiatieven te melden vanuit Care 4 Sri Lanka.
Op school is iedereen al weer in volle gang met de nieuwe batch studenten. We hadden meer dan 100 aanmeldingen en dat betekent voor mij tracteren op ijs voor de staf. Voor de computercursussen werken we zelfs met wachtlijsten, want er is heel veel belangstelling.
Nadat we een bestuursvergadering met de Sri Lankaanse directeuren hadden gehad hebben we besloten ons aanbod voor volgend jaar aan te gaan passen.
Voor Engels zullen we volgend jaar starten met een cursus spreekvaardigheid, want zoals uit onderzoek is gebleken worden de jonge mensen voor banen geselecteerd niet op de mooie certificaten die ze hebben, maar hoe vloeiend zij Engels spreken. We zullen de studenten gedurende 2 maanden 2 uur per dag conversatie Engels aanbieden en na afloop een examen laten doen waarmee zij een Lideke Wery Educational Institute certificaat kunnen behalen. Het is een experiment en we zullen moeten evalueren of de cursus goed aansluit bij wat men in het bedrijfsleven verwacht. Hierover zullen we met de Srilankaanse Kamer van koophandel, die ook conversatie Engels in hun opleidingspakket hebben,samenzitten om te zien of er sprake kan zijn van samenwerking.
Ook de computer opleidingen zullen een andere wending krijgen. Nu bieden we basis computer via Microsoft IT Academy en Graphic Design, met een eigen examen en certificaat, aan. We weten al dat de Microsoft IT Academy faciliteiten, nadat de sponsoring is afgelopen, te kostbaar zullen worden om door de Lideke Wery Foundation betaald te kunnen worden.
Volgend jaar gaan we de officiele cursussen Computer Applicant Assistant en Graphic Design aanbieden welke geaccrediteerd zijn door de overheidsinstanties in Sri Lanka. Dit heeft enorm veel voeten in de aarde, want we zullen aan al de door hen gestelde eisen moeten voldoen, zoals lessonplanning, gecertificeerde leraren, management system etc. We zijn daar al enige tijd behoorlijk druk mee, maar we hebben het vertrouwen dat het ons zal lukken om alles voor elkaar te hebben voor 1 januari 2010.
Al deze stappen worden gemaakt om de kans van de student op de arbeidsmarkt zo hoog mogelijk te maken.
We hebben legio voorbeelden van studenten die mede dankzij de opleiding die zij bij ons hebben gevolgd een mooie baan gevonden hebben of zoals ook veel gebeurt, de doorstroming naar hoger onderwijs zoals A-level en universiteit mogelijk maakt.
In december zal Nayani, onze meest senior IT lerares ons gaan verlaten ivm haar huwelijk waarna ze in Singapore gaat wonen en werken. Daarvoor hadden we een advertentie geplaatst in 2 landelijke zondags kranten. Meer dan 140 reacties hebben we ontvangen waaruit we uiteindelijk 20 beste hebben geselecteerd die we allen hebben geinterviewd. Uit die groep kwamen de 5 besten waarvan er 3 een demonstratie les hebben gegeven. Uiteindelijk hebben we 1 van hen aangenomen die per 1 oktober is gestart.
KPMG Sri Lanka heeft ons geholpen met de selectie van een nieuwe headmaster. Op die advertentie kwamen slechts 12 reacties waarvan er maar 6 aan het profiel voldeden. Van hen hebben we er 3 geinterviewd. Geen van de kandidaten kwamen in aanmerking ofwel door te ver weg wonen en niet verhuisbaar, of door te hoog salaris, of door te weinig spreekvaardigheid in Engels. Nu wil het toeval dat we ook een kandidaat bij de IT sollicitanten hadden die goed voldeed ook na de demonstratieles, maar toch verslagen werd door een andere kandidaat. Vanaf het eerste contact dat we met hem hadden kregen we de indruk dat hij tot meer in staat zou zijn dan als leraar en hem hebben we naar KPMG gestuurd voor verdere screening. Ook zij zijn van mening dat dit de beste kandidaat was die ze gesproken hadden en dus hebben wij hem, na een mogelijkheid voor de staf om hem te spreken en hun vertrouwen in hem uit te spreken, de baan als headmaster aangeboden. Hij zal per 1 december beginnen en dan zijn we weer op volle sterkte.
Verder de gebruikelijke zaken die zich op een school kunnen afspelen, zoals salarisverhogingen, werkdruk etc.
Jullie hebben al kunnen lezen dat we de trotse bezitters zijn van zonnepanelen en dat de ambassadeur van Nederland in Sri Lanka, Leoni van Ceulenaere de officiele inwerkstelling feestelijk heeft opgeluisterd. Dankzij een forse sponsoring van de Nederlandse overheid hebben we dit kunnen realiseren. Voor de studenten en de leerkrachten een enorme verbetering van de continuiteit van de klassen. Hopelijk zal het in de toekomst nog zo kunnen worden dat wij de overcapaciteit aan de electriciteits leverancier kunnen gaan leveren.
En naast het feit dat we nu probleemloos de stroomstoringen op kunnen vangen en dus bijv. ook de leerlingen van de computerklassen daardoor niet meer naar huis hoeven te sturen, hopen we zo ook een bijdrage aan het milieu te leveren en tevens de leerlingen hiermee wat bewuster te maken.
De resultaten van de afgelopen batch zijn gelukkig met een enkele uitzondering weer beter.
Van de Foundation Engels is 91% geslaagd. Acces 100% geslaagd met zelfs 7 first class passes, dat wil zeggen hoge cijfers. Achiever van de 7 studenten slechts 1 geslaagd. Dit zou vooral gelegen hebben aan het feit dat de studenten na hun proef examen denken dat ze het allemaal al weten en dan bijna niet meer de lessen volgen. Voor ons weer een teken om tot het einde van de cursus op te letten of hun aanwezigheid wel 80% is geweest. Van Communicator is er 1 van de 3 studenten geslaagd. Reden geweest voor ons om dit niveau voorlopig in de koelkast te zetten. Mogelijk is de duur van de cursus te kort, maar ook vragen we ons af of onze leraressen dit niveau al aankunnen.
Van de computer studenten zijn de resultaten zeer goed. Beide cursussen 100% geslaagden.
Als afsluiting van de tweede batch dit jaar hebben de studenten een feestelijk samenzijn op school georganiseerd, met spelletjes, een heerlijke lunch en een D.J. die met de nodige decibels de jongelui aan het dansen kreeg is het geslaagd en leuk geweest. Aan het einde werden certificaten uitgereikt aan de geslaagden.
Filmpje
Gemma als project coordinator heeft inmiddels al weer plaats gemaakt voor Tim en de volgende, Laurens, komt alweer in december. Het blijft in mijn ogen bijzonder dat er jonge mensen zijn die een deel van hun tijd willen geven om in een soortgelijk ontwikkelings project als dit te willen werken. Het is voor hen een mooie ervaring om in een andere cultuur te werken en ook voor sommigen om hun eerste leidinggevende kwaliteiten te leren ontdekken.
Wat mijn situatie als project manager in Sri Lanka betreft zijn we nog niet met concrete oplossingen kunnen komen. Een van de Sri Lankaanse bestuursleden is voor mij bezig om te kijken of er uitzonderingen gemaakt kunnen worden, maar daar heb ik al lange tijd geen reaktie van ontvangen, dus maar weer eens een beetje druk opvoeren en hopelijk spoedig uitsluitsel te krijgen hoe ik verder verbonden aan de school kan blijven.
Daarnaast zijn we nu ook bezig om te bekijken of er samenwerking met de Agio school mogelijk is. Agio" de sigarenfabriek, heeft een school voor beroepsopleidingen zoals timmerman, loodgieter, electricien etc op 15 km van onze school. De heer Winthermans, eigenaar Agio, zal bij ons op bezoek komen en de bestuursvoorzitter uit Nederland van LWF zal ook een gesprek met hem hebben in Nederland hoe eventuele samenwerking en dus ook supervisie over onze school mogelijk zal kunnen zijn.
Als dit wat wordt kan ik me terugtrekken en misschien , als geinteresserde gepensioneerde die in Sri Lanka woont, de rol van adviseur/consultant gaan spelen die minimaal 1 maal per week op de school langs komt.
Dit alles is nog heel prematuur en ook zijn we nog met andere organisaties bezig om samenwerking te bekijken.
Als dit allemaal mag lukken dan loop ik in ieder geval niet meer het risico dat ik, wie weet, uitgezet wordt of zelfs in het gevang beland, omdat ik me niet houd aan de voorgeschreven regels die bij mijn verblijfsvergunning horen.
Philip, de weduwnaar van Lideke Wery, die bestuursvoorzitter is van de Lideke Wery Foundation in Nederland, is bij ons op bezoek geweest. Het altijd heel bijzonder om hem te ontvangen en met hem samen te spreken over wat er op school zoal gaande is. Hij heeft met alle medewerkers een gesprek gehad omdat er wat onrust was over de salarissen. Men was van mening dat er te weinig betaald wordt en dat er ongelijkheid in betaling is met de komst van de nieuwe IT leraar. Inmiddels had Tim al wat onderzoek gedaan en het lijkt er inderdaad op dat we wat onder het marktgemiddelde zitten. Dus zullen de salarissen in januari aangepast worden tot een vergelijkbaar niveau. Hopelijk is iedereen dan weer content en kunnen we vol goede moed aan het nieuwe jaar beginnen.
Als alles gaat lopen zoals we verwachten en hopen zal ons leven ook wat rustiger worden en zal er niet zoveel meer gebeuren als in de afgelopen bijna 3 jaar.
Reden om eens na te denken over het voortbestaan van de nieuwsbrief.
We willen natuurlijk graag met iedereen contact houden, maar of dit in de vorm van een nieuwsbrief moet zijn is de vraag.
Het is best een behoorlijke opgave om de nieuwsbrief te maken en voor degenen die geinteresseerd zijn hoe het verder met ons minder enerverende leventje zal gaan, is het natuurlijk altijd mogelijk om individuele contact te onderhouden.
Zeker denken we daarbij ook aan de velen die op welke wijze dan ook de school of de projecten van Care 4 Sri Lanka ondersteunen. We zullen zeker hen op de hoogte houden van de voortgang, maar met een mindere frequentie.
Wij hopen dat iedereen min of meer genoten heeft van onze verslaggeving ook al waren de brieven wel eens erg lang, (ha,ha).
Ik geef nu het stokje door aan Yvonne.
Allereerst wil ik wat vertellen over de bouw van ons huis. Het waren een paar zeer spannende laatste maanden, er is vooral heel veel mis gegaan in de afwerkende fase.
We hebben jullie al eerder geschreven over het bouwen van een muur waar een glaspui moest komen, nou, dat bleek nog maar een kleinigheid te zijn.
En we zijn nu echt aan het bij-en aankomen (de kilo’s vlogen eraf) van een zeer hectische periode.
Om wat te noemen; het gedeelte waar in de badkamer de wastafel moest komen te staan, had men een betonnen ombouw tot onder de douche gebouwd, dus moest alles weer afgebroken worden en weer aan de andere kant opgebouwd worden, ook de vloeren in de badkamers bleken het water niet af te voeren naar de putjes maar de slaapkamer in dus ook hier de vloertegels eruit, opnieuw cement storten en de vloertegels er weer opnieuw in. We hebben 2 levensgrote deuren naar de keuken en de rommelkamer maar weer 2 kleine deuren naar de badkamers (1.84m hoog), de electriciteit is ook voor ons nog steeds een puzzel, inmiddels is er al wat verbeterd maar voor buitenverlichting moesten we de schakelaars binnen gebruiken en andersom. De meeste stopcontacten zitten scheef, evenals veel balken in het plafond en raam-en deurkozijnen. De uitschuifsystemen voor de ramen; die had men zo gemaakt dat nog maar 1 stand mogelijk was terwijl er 6 gaatjes in zitten. En op m’n vraag om dat te veranderen, vraagt men; “oh, wilt u dan de ramen op meer standen openzetten”?
En het meeste schilderwerk hebben we overnieuw moeten laten doen, of door de timmerman aangebrachte beschadigingen of door het eigen slechte schilderwerk van de schilders. Men deed maar wat, hoe vaak we niet gevraagd hebben of ze dit ook in hun eigen huis zo zouden doen! Men haalt hier dan met een dikke glimlach de schouders op. We hebben dit in de meeste gevallen wel kunnen accepteren maar toen er achter elkaar zoveel mis ging, verminderde in sterke mate ons incasseringsvermogen.
Maar..... nu we er wonen en het huis voor 98% klaar is, is het een paleisje geworden.
We kunnen het eigenlijk nog steeds niet bevatten dat dit werkelijk ons huis is. Ik had het gevoel dat we in een 5* hotel zaten en weer uit moesten checken maar het is echt....we kunnen hier blijven.
De opzet was om een eenvoudig huis te bouwen met 2 slaapkamers, een woonkamer, keuken en rommelkamer, en met 1 grote wens; een ruime veranda.
We wilden alle kamers naast elkaar ivm het prachtige uitzicht op de tropische tuin en rijstvelden.
Het is inderdaad ook zo gebouwd maar het uiteindelijke resultaat is zoveel mooier als we ooit gedacht hadden. Een vriendin schreef me dat onze droom uit kwam maar dit hebben we zelfs in onze stoutste dromen nooit durven dromen.
We hopen dat de foto’s voor zichzelf spreken.
We willen jullie ook bedanken voor de vele en gevarieerde gelukwensen ivm ons nieuwe huis, het waren heuse oppeppertjes voor ons.
Het lijkt hier wel een live uitzending van Animal Planet; we zien diverse soorten kolibri’s, papegaaien, paradijsvogels, ijsvogels met hun schitterende blauwe kleur, zee-arenden (die hier in de rijstvelden ook naar kleine visjes speuren), herten, wilde zwijnen en van de week landde een pauw in onze tuin! Dan zien we nog vele andere tropische vogels waarvan we de naam niet kennen.
En niet te vergeten de apen! We zien ze hier in groepen spelen, rennen en van boom tot boom “vliegen” maar we horen ze ook ruziemaken onder luid geschreeuw.
Jullie kunnen je voorstellen dat, als we op onze veranda zitten, ogen tekort komen.
Inmiddels zijn onze 2 poezen ook gewend en hebben we een pup erbij; Droppy, ze is nl “gedropt” in onze tuin, is overwegend zo zwart als drop maar ziet er ook uit als een droppie. Inmiddels ontwikkelen haar instincten zich om een goede waakhond te worden; ze begint al ietwat grommende geluiden en een schor geblaf te produceren als ze “onraad” ruikt.
Voor het eerst een wilde pauw in de tuin gehad.
Last but not least wil ik ook schrijven over de onschatbare waarde van onze vriend Saman; ook hij was dagelijks op de bouw en hoeveel hij wel niet geregeld heeft en eigenlijk ook heeft moeten regelen omdat onze aannemer grotendeels afwezig was tijdens de bouw, hij controleerde alles; hoeveel zakken cement er gebruikt werden, de kwaliteit van het hout etc. Zonder hem zouden we er nu niet zo bij zitten, hij was onvermoeibaar. Ook hij had er soms zo genoeg van, van alle fouten en het slordige werk, dat hij het ook niet meer kon aanzien!
Maar ook Saman is heel trots (en opgelucht) met het uiteindelijke resultaat, hij sprak ook steeds over “ons” huis, zo betrokken voelde hij zich.
We zullen ook nog wat foto’s meesturen van onze “house-party”. We waren natuurlijk al zo blij dat Fabian en Erika bij ons waren (ruim 6 mnd zwanger!) maar tot onze grote verrassing kwamen ook Wil en Rob ( de jongste zuster en broer van Ron) tijdens ons feest binnenwandelen, zo van; “je gaat toch geen feestje zonder ons geven”?!
En daarna hebben we nog een gezellig weekje met hen en de kinderen doorgebracht voordat ze allevier op dezelfde dag weer naar Nederland vertrokken en wij ineens met een grote stilte geconfronteerd werden, ondanks dat nog diverse dozen lagen te wachten om uitgepakt te worden.
Doordat ik veel tijd heb moeten besteden tijdens de bouw, heb ik geen nieuwe projecten kunnen starten.Wel heb ik, tijdens 1 van onze vele bezoeken aan Colombo om daar bouwmateriaal te kopen, een bezoek afgelegd aan de “Good Shepard Convent” waar ik een heel goed contact heb met Zuster Immaculata, die ik goed heb leren kennen toen ik, in ons eerste jaar, veelvuldig in de gevangenis moest zijn ivm het bijstaan van een Nederlands echtpaar.
Zij heeft een project in de gevangenis gestart om de peutertjes van gevangenen, tijdens bezoekuren, op te vangen, net als op een kinderdagverblijf met bedjes, spelmaterialen etc.
Ook is er een stichting opgezet om kinderen (van 11 t/m 18 jr)van ter dood veroordeelden of van langdurig gestraften, dmv een studiebeurs naar school te kunnen laten gaan. Want in de meeste gevallen valt het inkomen volkomen weg en zijn de gezinsleden afhankelijk van anderen. Dus is ook de kans groot dat de al wat oudere kinderen met school stoppen en maar op zoek gaan naar een baantje.
Het is een geweldig mooi mens, 76 jr!, en heeft nu, met hulp van Ron en zijn contacten, zelfs een computeropleiding voor gevangenen op kunnen zetten.
(voor geinteresseerden; http://www.prisonerschildren.org/).
Haar convent is sinds enkele maanden betrokken bij de hulp in de vluchtelingenkampen in het noorden van Sri Lanka waar ong. 280.000 mensen tijdelijk onderdak hebben gevonden maar waar in vele opzichten de hygiene en medische omstandigheden ontoereikend waren. De nonnen hebben een noodhospitaal gerund waar plaats was voor 1200 patienten met waterpokken maar waar op een gegeven moment 2900 patienten werden verpleegd.
Namens m’n stichting (en dus dankzij velen van jullie) hebben we een bedrag van 350 euro geschonken alsmede pakketten met kleding, naaigerei en schoolspullen.
Nog steeds is het niet mogelijk om voor particulieren daar naar toe te reizen alhoewel de strenge regels steeds meer versoepeld worden.
We krijgen wel steeds meer berichten over de enorme armoede waar de mensen hevig onder lijden, alles is daar verwoest en de mensen zijn daar zo uitgebuit door de tamiltijgers, er hebben zich daar de vreselijkste onmenselijkheden afgespeeld.
Ik hou contact met Zuster Immaculata om te zien wat we verder nog kunnen doen en heb het volste vertrouwen in de directe hulp die zij bieden!
Het is een land van uitersten, de vriendelijkheid en glimlach maar ook enorme wreedheden die mensen hier elkaar hebben aangedaan (en nog aandoen), in gelukkig veel mindere mate hebben wij ook vervelende ervaringen en zijn wij zijn recentelijk weer door de tempelmonnik uit Kosgoda telefonisch bedreigd, ook is onze buitenmuur kort geleden door afgunst(?) beklad met motorolie, heel vervelend maar het staat natuurlijk niet in verhouding tot de omstandigheden waaronder zovelen hier moeten leven.
Inmiddels heb ik ook een brief gekregen, ondertekend door 150 families hier uit de buurt en ook door de burgemeester van ons dorp en de hoofdmonnik van de tempel dichtbij ons huis, met de vraag of ik kan helpen aan de bouw van een peuterschool. Daar is momenteel hier geen enkele voorziening voor.
Volgende week ga ik enkele peuterschooltjes bezoeken om me te orienteren omtrent de kosten,mogelijkheden e.d. Het lijkt me een goede zaak om dit te kunnen realiseren, van onze overbuurman kan ik gratis een stuk grond krijgen en ik wil ook proberen zoveel mogelijk de ouders bij de bouw te betrekken. En zo mogelijk wil ik dit dan combineren met een bibliotheek, allereerst gericht op de jeugd en evt. later ook voor volwassenen, ik hou jullie op de hoogte.
Dan nog een ander verheugend bericht over Mallika, de alleenstaande moeder met 3 kinderen; jl maandag hebben we een stukje grond voor haar aangekocht en is de eerste steen gelegd en wat ben ik dan dankbaar en gelukkig met jullie hulp hierin dat we dit kunnen doen. Hopelijk kunnen jullie het filmpje openen en iets voelen van dit ontroerende moment.
We denken dat ze er eind december kunnen wonen en dan eindelijk weer een veilig thuis kunnen hebben.
Maar niet alles verloopt zoals we gehoopt hadden; Madushani, een meisje van inmiddels 14 jr die nauwelijks kon lezen en schrijven en voor wie zo ons best hebben gedaan om haar in eerste instantie prive-les te geven waardoor ze daarna weer gewoon naar school zou kunnen gaan, is ermee gestopt. Haar moeder heeft een huwelijkskandidaat gevonden (op 15-jarige leeftijd mogen ze hier met speciale toestemming al trouwen) en zag er verder geen heil in om haar te laten leren. Straks is ze, zonder al teveel inspanningen “onder de pannen” en heeft moeder weer een zorg minder.
Zo gaat het hier in de minder ontwikkelde gezinnen.
Ook wil ik jullie vertellen over de 2 jonge studenten, Sameera en Gayan, die we sinds augustus finencieel ondersteunen. Ze bedanken alle mensen in Nederland die het hen mogelijk maken om aan de universiteit te studeren. Ze moeten er heel hard voor werken want in tegenstelling tot de meeste andere studenten die uit gegoede families uit Colombo komen en die gewend zijn om dagelijks Engels te spreken, kampen zij op dit gebied met een grote achterstand. Maar hun motivatie is daarentegen enorm groot, Sameera slaapt slechts 3 uur per nacht. Hij wil zo hoog mogelijke cijfers halen om tot de 100 studenten te horen die een speciale studie mogen volgen (electronic-engineering). Voor deze populaire studie zijn maar 100 plaatsen beschikbaar.
Wat goed he, dat we ze kunnen helpen, ze beseffen als geen ander, (door hun armoedige achtergronden) dat ze alleen door te studeren hun bestaan kunnen verbeteren.
Tot zover, in grote lijnen althans, ons reilen en zeilen in Sri Lanka.
Voor al degenen die Care 4 Sri Lanka ondersteunen, blijf ik een nieuwsbrief schrijven opdat deze brug zal blijven bestaan tussen Nederland en Sri lanka!
Gewoontegetrouw wil ik afsluiten met een mooi gezegde maar deze keer zal het zijn in een ruimere opzet en hoop ik dat voor een ieder die deze nieuwsbrief leest, er iets in deze link bij zal zitten om het gevoel van hoop, vertrouwen en liefde te versterken.
http://www.findingjoymovie.com/
Lieve groeten van Ron en Yvonne.
