Na weer een week aan het werk te zijn gaan de dagelijkse dingen zo hun gang.
Zoals al eerder gemeld zijn stroomstoringen hier schering en inslag en die werken erg verlammend voor de school en ook het personeel(geen airco).
De laatste grote storing hebben wij gemeld bij de electricity board. Zij stuurden snel een grote wagen en monteurs omdat bleek dat wij de storing zelf veroorzaakt hadden wat in het verleden al eens eerder is gebeurd.
Doordat wij ivm alle computers en airco’s zoveel stroom tegelijk afnemen is de bedrading buiten gesmolten en dit veroorzaakt kortsluiting.
De monteurs dreigen met melding te maken bij de electricity board die dan een engineer stuurt die bepaalt hoe hoog de kosten van de reparatie zal zijn. Men schatte meer dan 10.000 roepies. (€65,-) De andere mogelijkheid is dat tegen een kleine bijdrage aan de monteurs zij de bedrading vervangen en er verder het zwijgen toedoen.
Corruptie is hier een groot probleem waar wij liever niet aan mee willen werken, maar soms lijk je er ook niet omheen te kunnen.
Dus 1000 roepies betaald en gelukkig weer aangesloten. Wel werd ons gezegd dat wij in plaats van single phase naar 3 phase electra toe moeten daar de kabels snel weer kunnen smelten en zij dan toch echt de electricity board moeten informeren.
Dus offerte gevraagd en alle voorbereidende werkzaamheden in het gebouw laten doen.
Nu is het bekende geduld hebben weer aan de beurt. Van het ene kantoor naar het andere kantoor, van het ene dorp naar het andere dorp, om de aansluiting op het netwerk te kunnen krijgen. De eigenaar van het pand moet zelfs met een overlijdensakte van zijn echtgenote naar een van de kantoren een aantal dorpen verder op om de uiteindelijke toestemming voor elkaar te krijgen.
Hopelijk is het nu binnen 2 weken geregeld en kunnen wij weer alle apparatuur tegelijk gebruiken.
Even zomaar een mooi plaatje die wij op ons laantje hebben gemaakt van een kameleon.
Soortgelijke verhalen over de aansluiting van ADSL.
Eerst zeggen dat alles mogelijk is om vervolgens zelf te ontdekken dat de aangeboden draadloze aansluiting 5 maal trager is dan direct op de kabel.
Dat vinden wij geen optie dus maar weer naar de manager van het kantoor in Beruwela. Met veel vriendelijk blijven, beloften doen etc. hem gezegd dat wij niet geïnteresseerd zijn in de oplossing die het bedrijf van zijn 2 zoons aanbieden. Enige optie is direct de kabelverbinding aan onze server.
Kan niet en mag niet zomaar een kabel aftappen zegt hij, maar ook nu weer na enige overredingskracht en toezegging dat het bedrijf van de 2 zonen het werk mag uitvoeren, illegaal de kabel leggen, onder het wegdek van de straat langs de school ( nog veel meer illegaal) en dan naar boven het gebouw in. Hij gaat akkoord en belt de zonen die dezelfde middag op bezoek komen om de situatie op te nemen.
Hopelijk blijft het smeren beperkt tot een fles oude arrack.
Dan hebben wij ons eerste familiebezoek, buiten Fabian en Erika, gehad van het kersverse bruidspaar Ilona en Henk.
Het was heel leuk elkaar hier te ontmoeten en we hebben een aantal leuke dingen in de omgeving kunnen doen. Wij hebben o.a. 7 uur koffie/thee met elkaar gedronken, kooruitvoering in een kathedraal in Colombo bezocht, daar werd een concert gegeven van 12 verschillende colleges uit Colombo en in totaal 400 jonge mensen deden hieraan mee om geld in te zamelen voor een nieuw dak van de kathedraal. En het was een bijzondere ervaring voor ons om weer "live" een concert te beluisteren en het was een prachtig gezicht om al die jonge mensen, in de leeftijd van 6 t/m 18 jaar daar te zien en te horen zingen,we hebben, door Henk meegebrachte, schoolmaterialen op een school afgeleverd, het Hollandse Fort in Galle bezocht, een mooie boottocht op de rivier in Ballapitya gemaakt, verschillende malen lekker met elkaar gegeten en een nieuwe poes met elkaar opgehaalddie bij ons een nieuw thuis vindt.
Ook zijn we met z’n vieren naar verschillende projecten van Yvonne gegaan om Ilona en Henk een indruk te laten krijgen van hoe dit eraan toegaat
en waar we ook weer ontroerende taferelen meemaakten, o.a. dat 3 kinderen, heel spontaan, een paar zelfgeplukte bloemen gaven en daarbij een danklied zongen.Ilona en Henk vonden het heel bijzonder en Henk heeft er zelfs een slapeloze nacht van gehad.
Na hen te hebben uitgezwaaid komen de volgende gasten al weer.
De snelste route van A naar B gaat vaak via de spoorrails en Ilona en Henk pasten zich al snel aan.
Als eerste zal Anneke Bal, een onderwijsdeskundige, via het PUM 2 weken bij ons op school in de keuken meekijken. Zij zal aan de hand van interviews en observaties een rapport schrijven met daarin aanbevelingen om de school beter en efficiënter te laten functioneren. Dan is het ook nog de bedoeling dat zij na een bepaalde periode nog weer terug komt om te zien wat wij er mee hebben gedaan en hoe dat werkt en of er nog meer of andere verbeterpunten zijn.
De week daarna komt Paul van Dam, mede eigenaar van Ebbinge Consultants, 5 dagen met zijn zoon Joost (14) op bezoek.
Paul had zoveel enthousiaste verhalen gehoord van de Dutch Board leden die op bezoek zijn geweest, dat hij graag zelf met zijn zoon de school wil bezoeken. Joost zal een deel lesgeven aan de studenten over Holland en de studenten kunnen vertellen over Sri Lanka.
Dan hebben jullie al bericht gehad over de registratie van de school.
Dat is een belangrijke gebeurtenis omdat wij nu pas als officieel wettelijk orgaan in Sri Lanka aanwezig zijn en er geen mogelijkheid meer is voor de overheidsinstanties om ons uit te wijzen. Dit is in de afgelopen maanden met een aantal niet geregistreerde organisaties gebeurd op basis van onduidelijke activiteiten die voor de overhead in verband gebracht worden met mogelijke steun aan de LTTE (tamil tijgers) of winstbejag en onzedelijke praktijken zoals prostitutie, pedofilie en kinderprostitutie.
Als laatste nog even een verhaal over een gezamenlijk project met de studenten vereniging.
Op de school die wij met Henk en Ilona bezocht hebben werd ons de volgende dag de computerruimte getoond. Wij hadden al gehoord dat er wel apparatuur was, maar geen leerkracht.
Dus wilden wij eens kijken of wij en de studentenvereniging iets voor deze school kunnen doen.
De ruimte is een, niet van de buitenlucht afgescheiden, niet airconditioned en niet stofvrij lokaaltje waar 8 oudere door oud-studenten geschonken computers staan. Omdat ze niet gebruikt worden hebben ze er allemaal oude doeken over gelegd. Toen wij deze samen met de hoofdmeester van die school verwijderden, sprongen er allemaal ratten onder vandaan.
Bij inspectie van de apparatuur werd al snel duidelijk dat er veel kabels door de ratten door geknaagd waren en kan een deel van de apparaten weg gegooid worden.
Nu willen wij de school graag helpen door op een dag met alle studenten van onze school het lokaal schoon te maken, te schilderen en de apparatuur repareren. Ook zullen de beste studenten uit onze computerklassen gevraagd worden vrijwillig les te gaan geven aan de 200 leerlingen van deze overheidsschool. Ook willen wij alle leerlingen van die betreffende school mee laten helpen door op dezelfde dag de omgeving van de school schoon te maken, want zoals gebruikelijk hier gooien ze al hun afval gewoon naast de school op een hoop en dat blijft gewoon jaren liggen en zich vermeerderen.
Al met al lijkt het ons een leuk project voor de studenten vereniging en voor onze school een kans om te laten zien dat wij een actief onderdeel van de gemeenschap willen zijn.
Wij zullen dan ook op zoek moeten naar een sponsor die dit specifieke project wil ondersteunen, met apparatuur of donaties om deze leerlingen de kans te bieden kennis te maken met computers en hen de nodige vaardigheden bij te kunnen brengen waarvan zij later veel profijt kunnen hebben.
Nu ja, zoals jullie zien is het toch weer meer geworden dan ik hoopte dat het zou worden.
Yvonne zal ongetwijfeld ook nog wat te melden hebben over o.a. onze poes en andere zaken die gespeeld hebben in de afgelopen paar weken.
En dit is dan onze nieuwste aanwinst, Tommy, een inmiddels je weet wel "het" katertje van ong. 6 maanden. Een zeer nieuwsgierig en ondernemend katertje, geheel passend bij het project van Ron, ook zeer gedreven om zich in de IT te ontwikkelen en hij wil zich ook in de Ned.taal verdiepen, zoals het beeld van onze laptop aangeeft. De meesten van jullie weten wat een drama we met onze vorige poes hier hebben meegemaakt en we hopen dan ook heel lang plezier met deze poes te hebben, het is in ieder geval weer heel gezellig (vindt zelfs Ron!).
In de achterliggende weken heb ik gelukkig weer meer tijd aan de diverse gezinnen kunnen besteden. Er komen wekelijks verschillende mensen aan onze deur die om hulp vragen, meestal gaat 't om een nieuw huis waar ik helaas geen gehoor aan kan geven. Het zijn meestal mensen uit onze woonomgeving die via via horen waar ik mee bezig ben. Maar van de week stond een mevrouw hier op de stoep die uit een 25 km! verder weg gelegen dorp kwam. Een nieuw huis kan ik niet beloven maar voor andere hulpvragen ga ik eerst wat informaties inwinnen en dan pas naar het betreffende gezin toe om te kijken wat we kunnen doen.
Sinds kort rij ik met deze tekst, op onze auto, heel trots mee rond
Ik schreef jullie laatst over die jonge studente en zij is zo ongelofelijk blij, we hebben nu een intensieve briefwisseling wat ook meteen goed is voor haar Engels. Over Engels gesproken; onze achterbuurvrouw en onze huish.hulp vroegen of ze ook op school aan de Engelse lessen konden deelnemen; dat gaat natuurlijk niet (veeeeel te oud) maar we hebben nu de afspraak dat ik ze 1x per week Engels geef en zij mij dan wat bij proberen te brengen van het Singalees. (waar we nu wat woordjes van kennen maar nog veel te weinig). Onze achterbuurvrouw, Indrani genaamd, is overigens ook in verwachting, nu 1 maand en 6 dagen volgens haar zeggen, dus we verheugen ons zeer op het nieuwe leven wat ze verwachten. Ze is alleen erg misselijk en nu maakt ze heel graag gebruik van mijn wasmachine; zij doet de was normaal met de hand, op een krukje gezeten maar daar wordt ze nu nog misselijker van, dus nu wil ze wel dat moderne apparaat gebruiken.
Gelukkig zijn er nu ook steeds meer mensen die met ons kunnen skypen en wat is dat toch geweldig (als de verbinding tenminste goed werkt), we zijn er heel blij mee. Het maakt soms het gevoel van zo ver bij elkaar weg te zijn, toch wel gemakkelijker, dat je op die manier kunt communiceren. De emigranten van jaren her hadden toch heel wat minder mogelijkheden!
Inmiddels wordt de Indische Oceaan ook wat rustiger en hebben we al een paar keer kunnen zwemmen, heerlijk. Gisteren hebben we nog een wandeling van 3 uur gemaakt in de vroege ochtend en later op de dag hebben we nog een prachtige fietstocht gemaakt en kwamen we zomaar ineens bij een tempel aan met een meer dan levensgroot Boedhabeeld, heel indrukwekkend om te zien, vooral als het zo onverwacht op je weg komt.
Het Ned. echtpaar is gelukkig inmiddels op vrije voeten en zijn nu druk bezig om zich, als kroongetuigen, voor te bereiden op de rechtszaak. We zijn nog wel zowat een hele dag bezig geweest om bij de hoofdinspecteur van de kinderbescherming, die hen in eerste instantie had laten arresteren, hun verklaring op te laten nemen en alle foto's en documenten aan hem te overhandigen die als zeer overtuigend bewijslast tegen de 9 verdachten, tijdens de rechtszaak gebruikt worden. De rechtszaak vindt a.s donderdag, 18 oktober, plaats en we hopen dat het recht, hier in SriLanka, zal zegevieren.
Tijdens een telefoongesprek met de advocaat.
Ik zal nu stoppen, volgende keer zullen we ook wat informatie geven over de oorlogssituatie in het noorden van ons land.
Tot slot een paar woorden om misschien zo af en toe nog eens aan te denken:
"ik denk niet aan alle ellende maar aan schoonheid die rest" (Anne Frank)
p.s. met dank aan Janneke, voor je boekje; woorden van hoop.
Hartelijke groeten, Ron & Yvonne
