Heerlijk op vakantie in Nederland en weer terug in SL

Lieve lezers van onze nieuwsbrief, hier volgt een vrij beknopte samenvatting van de afgelopen 4 weken.

Zoals jullie hebben kunnen lezen, zijn we 2 weken op vakantie in Nederland geweest en dat was heerlijk. Na een goede reis met ‘n tussenlanding in Dubai en daar vandaan verder naar Amsterdam met de KLM, werden we op Schiphol afgehaald door Fabian en Erika, Timo en Willemijn.
En dat was een heel blij weerzien na 6 maanden!
’s Avonds zijn we met elkaar uit eten geweest en hebben we daarna bij onze kinderen geslapen. Een plezierige ervaring om nu bij de kinderen te logeren en door hen verwend te worden.
De volgende dag zijn wij op een blinkend schone motor naar Utrecht gereden en Erika en Fabian er achter aan met onze koffers. Het was voor ons de 1ste keer dat we in Timo’s nieuwe huis kwamen, waar hij sinds 3 maanden woont .
's 'sMiddags gingen we naar Rob en Nicolette, Ron z´n broer, waar we met een klein groepje het verjaardaglied voor Huub´s 60ste verjaardag gingen maken. en z'n verjaardagsfeest was heel geslaagd, mede door het mooie weer. Bovendien wil ik nog even zeggen dat ons nichtje Ilona en haar a.s. echtgenoot Henk op 23 sept. op huwelijksreis naar Sri Lanka komen wat we heel erg leuk vinden!

En ook weer heel blij dat we elkaar weer zagen! Het geknuffel hield maar niet op, dat ging zo 2 weken achter elkaar door.
Als we bij onze vrienden Loet en Yvonne waren, waar ook hun 2 dochters Peggy en Mariska, langskwamen, of als we bij Alfons en Jeannette waren (net verhuisd naar hun prachtige, nieuwe appartement), waar ook hun dochter Tanja met haar hele gezin langs kwam, overal bij onze vrienden en familie waar we kwamen, werden we met veel warmte ontvangen.
En we waren maar nog 6 maanden weg!

We zijn bij de zondagdienst van onze geloofgemeenschap geweest, waar net de dag ervoor een aantal jongens en meisjes auto’s hadden gewassen voor het goede doel…….voor Sri Lanka in dit geval.
Vàn jeugd vòòr jeugd!!

Vanwege het typisch Nederlandse weer besloten we om maar niet te gaan kamperen met de caravan en hebben we op heel veel plekken gelogeerd, het meest bij Ron z’n broers en zusters en, zoals al eerder genoemd, bij onze kinderen en dat waren ook gezellige ervaringen.
We zijn ook bij een vroegere collega van Ron geweest, Harry Kleintjens, die onze school met een mooi bedrag had gesponsord, om hem te bedanken namens de studenten, met een mooie foto collage.

Ook hebben we alletwee heel veel plezier gehad met het sporten bij onze sportclubs in Ede en het terugzien van onze sportvrienden-en vriendinnen.

En de laatste avond hebben we bij Koos (Ron zijn broer) en Miep gegeten met een grote groep familieleden, want inmiddels waren Jan en Elly (Ron z’n broer uit Canada) ook gearriveerd ivm de Nijmeegse Vierdaagse.
Elke dag hadden we gemiddeld 2 of 3 bezoekjes af te leggen en nóg hadden we te weinig tijd!
Maar al met al hebben we enorm genoten, en ook van de auto die we van Rob en Nicolette mochten lenen, en we hebben 2 weken heerlijk gegeten en (wijn)gedronken.
-En na 7 maanden Sri Lankaanse verkeerstoestanden mee gemaakt te hebben, zullen jullie ons nooit meer horen klagen over de rijstijl van de gemiddelde Nederlander, het was voor ons een verademing om in Nederland rond te rijden.

Het schema was heel druk, het leek wel een marathon (mede door de grote consumptie van wijn) en een volgende keer zullen we het anders inplannen maar dit was wel een fantastische tijd.
Met als klap op de vuurpijl hebben we binnen 3 dagen onze eigen stichting opgezet:
Care 4 Sri Lanka, en samen met m’n vriendinnen Yvonne en Jeannette vormen we het bestuur.
Het is nooit een doel geweest om een stichting op te zetten, ik zou immers heel andere dingen gaan doen, maar het bij kunnen dragen tot betere basisbehoeften van de arme mensen hier leidde tot vele giften en om dat nog beter te structureren (en ook qua belastingaftrek het aantrekkelijker te maken) en op verzoek van anderen hebben we tot deze stichting besloten.
Het rekeningnr. blijft hetzelfde als voorheen; 41.53.69.355 met bovengenoemde naam.

De terugreis was heel vreemd; we gingen naar huis terug maar we hadden zoveel mensen gezien en gesproken en vooral met onze kinderen veel contact gehad, dat het toch moeilijk was om weg te gaan en hebben we het 1 dag echt moeilijk gevonden.

Maar daarna gingen we allebei weer aan het werk, de mensen hier om ons heen waren ook weer blij dat we terug waren en toen was het ook weer goed. Onze buurvrouw zei;”het waren 2 weken maar het leken wel 2 jaren” (en voor ons leken het maar 2 dagen).
En nu denk ik weer dat we toch maar boffen om hier weer rond te fietsen en genieten we zo van het mooie weer, als we een paar gezinnen bezoeken om te kijken hoe het vordert met de bouw van hun nieuwe huis, de enorme diversiteit van de natuur.

Ik heb ondertussen weer meerdere verzoeken gekregen om te helpen en het vraagt de nodige voorbereiding om het goed te checken. Van 1 echtpaar hebben we het contract om levensmiddelen te kopen ingetrokken want de vader ging drinken èn z’n vrouw slaan. Het is dan heel triest om dit te doen maar hij ging ook minder werken en dan is het voor mij ; einde verhaal! We wilden ook een gezin gaan helpen; de moeder is blind en vader zei dat hij veel bij z’n vrouw moest blijven om haar te helpen, maar toen ik regelmatig onaangekondigd langs kwam, waren de 2 kinderen ook altijd thuis. Ik heb toen de voorwaarde gesteld; eerst 3 maanden kijken of de kinderen naar school gaan èn dan evt. helpen. Maar ze nemen de kinderen nog steeds mee om te bedelen (zo halen ze meer geld op) dus daar ben ik ook voorlopig mee gestopt.
Dit even ter illustratie dat je hier heel goed moet uitkijken.

Wel hebben we inmiddels een nieuw bed+matras en een lakenpakket aan het oudere echtpaar kunnen geven (net voor onze vakantie was hun huisje klaar) en die zijn zò gelukkig met hun nieuwe huisje; ze krijgen nu ook meer bezoek, dus ook hun sociale leven is veranderd. Ze kunnen ook voor 1000 rps eten kopen (= ong.7 €’) en dat betekent ook al een grote verlichting voor hen. Nu wil ik nog 2 (plastic) stoelen voor hen kopen, ook vanwege het feit dat ze nu bezoek krijgen, leuk hè?

En vorige week ben ik samen met vriend Saman bij een gezin geweest met 7 kinderen in de leeftijd van 1 mnd tot 18 jaar. En ook hun behuizing is zo slecht, eigenlijk 1 kamer van 2 1/2 bij 4m en een aangebouwd afdakje met een gammel houten schot als “keuken”.
De oudste zoon is naar familie in het binnenland gestuurd om daar op een plantage te werken, want hij dreigde, net als vele andere jongens hier, z’n leven werkeloos en met het gevaar voor drugsgebruik, door te brengen.
Moeder slaapt met haar jongste 3 kinderen in het bed van 1.20m breed en de overige gezinsleden slapen op een matje op de grond. Ze wonen op een prachtig stukje grond wat hun eigendom is met veel fruitbomen (banaan en kokosnoot) en houden het ook heel goed bij. De moeder probeert wat kokosnoten te verkopen en vader werkt (op onregelmatige basis) als elektricien. De kinderen hebben kapotte schoolschoenen, en behalve het schooluniform, ook kapotte kleding
Dus inmiddels heb ik bij hen een paar flinke zakken met kleding en speelgoed achter kunnen laten.
Ik heb voor hen een contract bij de plaatselijke winkel geregeld en voor de schoolgaande kinderen gaan we eind augustus schoolschoenen kopen. Want ook hier geldt de ongeschreven wet dat je door je armoede gediscrimineerd kunt worden op school.

Vorige week is hier vlakbij een dramatisch auto-ongeluk gebeurd tussen 2 personenbusjes, en hoorde ik dat 1 van de bouwvakarbeiders van “onze “ nieuw te bouwen huisjes door dat ongeluk in 1 klap z’n schoonvader, oom en een nichtje van 12 jaar is verloren en z’n broer zwaargewond
is geraakt.(’t ongeluk werd veroorzaakt door een dronken chauffeur die het overleefde) en ben ik samen met de aannemer van ons project op condoleance bezoek geweest en dat was hartverscheurend.
Het gevoel van machteloosheid bij het zien van zoveel verdriet ben je dan ook niet zomaar even kwijt

En ondertussen heeft Ron nog een gesprek gehad met chief monk ivm het regelen van een ceremonie op 8 augustus, waarbij Guido van Woerkom (van de ANWB) 28 bedden en matrassen zal overhandigen aan de bewoners van de huisjes van Jos Nijenhuis.
En tot z’n grote schrik bleek dat cm nog steeds zeer woedend (en gefrustreerd) is over de gang van zaken en dat hij bij de Immigratiedienst was geweest om ons het land uit te laten zetten omdat we illegaal aan het werk zouden zijn (hij weet nog niet dat we gelukkig!! onze visa inmiddels hebben maar hij was ook bij de politie langs gegaan om hen te informeren dat ook de school illegaal in SL bezig is (Ron en z’n team zijn al maanden bezig om de school te laten registreren maar vanwege de bureaucratie neemt dit enorm veel tijd in beslag ). Hij is ook zo kwaad op ons omdat na ons vertrek met de school, de dorpbewoners uit onvrede over z’n rol hierin, 2 dagen geen eten naar de tempel hebben gebracht. (boeddhistische monniken zijn afhankelijk van wat de bewoners hen brengen, ze bereiden zelf dus nooit een maaltijd)
Dus al met al een zeer vervelend en bedreigend gesprek, waarin het voor de zoveelste keer duidelijk werd hoe een slecht denkend mens hij is.
Ron kwam er echt ontdaan en ontgoocheld van thuis.

Inmiddels is ook gebleken dat de invloed van cm zich nog verder verspreidt dan we voor mogelijk hadden gehouden, want zelfs bij het bekijken van stukken grond voor het dorp van Jos blijkt dat zodra de onderhandelingen over de prijs beginnen, de grondprijzen ineens verdubbeld zijn en dat komt, zo weten anderen weer ons te vertellen, dat de grondeigenaar contact heeft gehad met cm. We zijn dus nu zelfs aan het overwegen om Kosgoda helemaal uit te gaan met het bouwen van het dorp.

Ons wordt wel eens gevraagd hoe we het volhouden.
Ten eerste willen we dit niet opgeven om vooral de school door te laten gaan, want dat is van enorm groot belang en ook omdat er gelukkig zoveel andere goede dingen tegenover staan, en dan m.n. de directe hulp die we kunnen bieden. En het is natuurlijk een geweldig mooi en boeiend land, maar zulke tegenslagen moeten we niet meer te veel meemaken, dat is wel duidelijk.
We voelen ons geen wereldverbeteraars maar geloven er wel in dat we met onze aanwezigheid hier daadwerkelijk wat kunnen doen, En juist omdat we met een corrupte regering te maken hebben èn een oorlogssituatie waar heel veel geld in wordt gepompt, is het voor ons juist belangrijk dat we op kleine schaal wat kunnen betekenen voor de mensen hier.

Tot zover mijn relaas, Ron gaat nog verder (hij zal ’t echt kort houden), maar ik wil graag besluiten met:
True wealth is what you are, not what you have…………..


Nu ja zo blijft er voor mij wel erg weinig over. Ik zal mijn best doen het te beperken tot de belangrijkste zaken.
De meiden, dat zijn Marije en Lisette hebben enorm veel werk verzet bij onze afwezigheid.
Eerst al een grote manifestatie tijdens Poson Poya. Zij hebben samen met de studenten een dansala georganiseerd. Langs de weg staan zij dan met een kraam waar de voorbijgangers een bekertje kruidenthee en een zoetigheid krijgen aangeboden. Niet te geloven dat zij 2000 bekertjes hebben geschonken. Dit is natuurlijk goed voor de bekendheid van de school in het dorp en ook goed voor de vriendschap van de studenten.
Ook hebben zij een tweede certificaten ceremonie gehad. De opkomst hierbij was aanzienlijk beter dan bij de eerste keer. En dan ook nog alle voorbereiding van de open dag waar veel studenten, ouders en belangstellenden een indruk van de activiteiten binnen het gebouw konden krijgen dmv presentaties en demonstratielessen.

Dit alles hebben zij toch maar weer gedaan naast alle andere normale zaken die de schoolorganisatie van hen vraagt. Enorm bedankt MEIDEN.
De tijd vliegt hier voorbij. Zo snel zelfs dat wij al weer afscheid hebben genomen van Marije. Nadat haar vriend Arjan was gearriveerd hebben zij de staf verrast met een pannenkoekenlunch. Heerlijk. De volgende dag was de Farewell lunch voor haar waar alle medewerkers een paar woorden tot Marije richtten en cadeautjes gaven en kregen. Wij zullen haar missen. Ze heeft het heel goed gedaan.
Na haar vertrek zijn wij gewoon weer verder gegaan met een verkiezings dag voor de nieuwe studenten vereniging. Een heel bijzondere wijze van het stemmen op kandidaten voor voorzitter, penningmeester en secretaris. Het zal moeten blijken hoe zij het in de toekomst zullen gaan doen.
Verder hebben wij alle voorbereidingen getroffen om 3 leden van het Nederlandse bestuur te ontvangen. Zij zullen a.s. zondag aankomen.
Daarover zullen wij meer schrijven in het volgende bericht.

Veel liefs van Yvonne & Ron

.